عَنْ سَلْمَانَ الفَارِسِی (رَضِی اللهُ عَنْهُ) فِی تَجْهِیزِ النَّبِی (صلّی الله علیه و آله و سلّم) سَرِیةً إِلَی جِهَادِ قَوْمٍ إِلَی أَنْ قَالَ: «فَمَنْ مِنْکمْ یخْرُجُ إِلَیهِمْ قَبْلَ أَنْ ینْظَرَ فِی دِیارِنَا وَ حَرِیمِنَا لَعَلَّ اللهَ أَنْ یفْتَحَ عَلَی یدَیهِ وَ أَضْمَنُ لَهُ عَلَی اللهِ اثْنَا عَشَرَ قَصْراً فِی الجَنَّةِ؟» وَ سَاقَهُ إِلَی أَنْ قَالَ: فَقَالَ أَمِیرُ المؤمنین (علیه‌السلام): «فِدَاک أَبِی وَ أُمِّی یا رَسُولَ اللهِ صِفْ لِی هَذِهِ القُصُورَ» فَقَالَ رَسولُ اللهِ (صلّی الله علیه و آله و سلّم): «یا عَلِی بِنَاءُ هَذِهِ القُصُورِ لَبِنَةٌ مِنْ ذَهَبٍ وَ لَبِنَةٌ مِنْ فِضَّةٍ مِلَاطُهَا المِسْک الأَذْفَرُ وَ العَنْبَرُ حَصْبَاؤُهَا الدُّرُّ وَ الیاقُوتُ تُرَابُهَا الزَّعْفَرَانُ کثِیبُهَا الکافُورُ فِی صَحْنِ کلِّ قَصْرٍ مِنْ هَذِهِ القُصُورِ أَرْبَعَةُ أَنْهَارٍ نَهَرٌ مِنْ عَسَلٍ وَ نَهَرٌ مِنْ خَمْرٍ وَ نَهَرٌ مِنْ لَبَنٍ وَ نَهَرٌ مِنْ مَاءٍ مَحْفُوفٍ بِالأَشْجَارِ مِنَ المَرْجَانِ عَلَی حَافَتَی کلِّ نَهَرٍ مِنْ هَذِهِ الأَنْهَارِ خِیمٌ مِنْ دُرَّةٍ بَیضَاءَ لَا قَطْعَ فِیهِ وَ لَا فَصْلَ قَالَ لَهَا کونِی فَکانَتْ یرَی بَاطِنُهَا مِنْ ظَاهِرِهَا وَ ظَاهِرُهَا مِنْ بَاطِنِهَا فِی کلِّ خَیمَةٍ سَرِیرٌ مُفصَّصٌ بِالیاقُوتِ الأَحْمَرِ قَوَائِمُهَا مِنَ الزَّبَرْجَدِ الأَخْضَرِ عَلَی کلِّ سَرِیرٍ حَوْرَاءُ مِنَ الحُورِ العِینِ عَلَی کلِّ حُورٍ سَبْعُونَ حُلَّةً خَضْرَاءَ وَ سَبْعُونَ حُلَّةً صَفْرَاءَ یرَی مُخُّ سَاقَیهَا خَلْفَ عَظْمِهَا وَ جِلْدِهَا وَ حُلِیهَا وَ حُلَلِهَا کمَا تُرَی الخَمْرَةُ الصَّافِیةُ فِی الزُّجَاجَةِ البَیضَاءِ مُکلَّلَةً بِالجَوَاهِرِ لِکلِّ حُورٍ سَبْعُونَ ذُؤَابَةً کلُّ ذُؤَابَةٍ بِیدِ وَصِیفٍ وَ بِیدِ کلِّ وَصِیفٍ مِجْمَرٌ تُبَخِّرُ تِلْک الذُّؤَابَةَ یفُوحُ مِنْ ذَلِک المِجْمَرِ بُخَارٌ لَا یفُوحُ بِنَارٍ وَ لَکنْ بِقُدْرَةِ الجَبَّارِ»
جناب سلمان فارسی می‌گوید: رسول خدا (صلّی الله علیه و آله و سلّم): لشکری را برای جهاد آماده نمود [تا اینکه می‌گوید، حضرت فرمودند:] کدامیک از شما حاضر است به سوی اینان [دشمنان] بیرون رود [و بجنگد] قبل از این که [دشمنان] دیار و حریم ما را به تصرف در آورند؟ شاید خداوند بر دستش پیروزی [و گشایش] قرار دهد. برای چنین شخصی [که با این سپاه به جنگ دشمن برود] دوازده قصر در بهشت را ضمانت می‌کنم …» [تا اینکه می‌گوید:] امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) عرض کرد: پدر و مادرم به فدایت باد ای رسول خدا، آن قصرها را برای ما وصف بفرما. رسول خدا (صلّی الله علیه و آله و سلّم): فرمودند: «ای علی، بنای این قصرها [چنان است که] آجری از طلا و آجـری از نقره و ملاطـش از مشک اعلی و عنبـر می‌باشد. سنگریزه‌هایش از درّ و یاقوت، خاکش از زعفران و تپه‌هایش از کافور است. در صحن هر قصری از این قصرها، چهار جویبار جاری است، جویباری از عسل و جویباری از شراب [پاکیزه] و جویباری از شیر و جویباری از آب. [این نهرها] پوشیده شده با درختانی از مرجان هستند. بر ساحل هر جویبار از این جویبارها، خیمه‌هایی از درّ سفید قرار دارد که [یکدست است و] بریدگی و دوختگی در آن نیست. [مؤمن بهشتی به محض اینکه اراده کند و] به آن‌‌ها بگوید: [حاضر و آماده] باش [بلافاصله نصب شده و حاضر و آماده] می‌باشد. [این خیمه‌ها چنان لطافتی دارد که] داخل آن از بیرون و بیرون آن از داخل دیده می‌شود. در هر خیمه تختی تزئیـن شده با یاقـوت سرخ قرار دارد که پایه‌هایش از زبرجد سبز است. بر [روی] هر تخت، حوریه‌ای از حور العین [آماده‌ی پذیرایی از مؤمن بهشتی] است. بر [تن] هر حوریه هفتاد حلّه‌ی سبز [رنگ] و هفتاد حلّه‌ی زرد [رنگ] است [که] مغز ساقشان از ورای استخوان و پوست و زیورآلات و حلّه‌هایش دیده می‌شود؛ همچنان که شراب صاف [و نوشیدنی زلال] در جام شفاف دیده می‌شود.
[این حور العین] تاج‌هایی از جواهر بر سر دارند. برای هر حوریه هفتاد گیسو است که هر یک به دست غلامی است و در دست [دیگر] هر غلام، سپندسوزی قرار دارد که آن گیسو را [با عطرهای بهشتی بخور می‌دهد و] خوشبو می‌کند. بخور آن سپندسوزها به خاطر آتش نیست بلکه به قدرت خدای جبّار است.
[بحار الانوار، علامه مجلسی، جلد 8، صفحه‌ی 175 به نقل از تفسیر فرات بن ابراهیم کوفی]