قَالَ رَسولُ اللهِ (صلّی الله علیه و آله و سلّم): «مَنْ قَالَ لَا إِلَهَ إِلَّا اللهُ غُرِسَتْ لَهُ شَجَرَةٌ فِی الجَنَّةِ مِنْ یاقُوتَةٍ حَمْرَاءَ مَنْبِتُهَا فِی مِسْک أَبْیضَ أَحْلَی مِنَ العَسَلِ وَ أَشَدَّ بَیاضاً مِنَ الثَّلْجِ وَ أَطْیبُ رِیحاً مِنَ المِسْک فِیهَا أَمْثَالُ ثُدِی الأَبْکارِ تَعْلُو عَنْ سَبْعِینَ حُلَّةً»
رسول خدا (صلّی الله علیه و آله و سلّم): فرمودند: «هر کس [ذکر] «لا اله الا الله» (= خدایی جز خدای یگانه نیست) را [با شرایطش] بگوید، درختی در بهشت برایش کاشته می‌شود از یاقوت سرخ که رویشگاه آن در مشک سفید است. [میوه‌های این درخت] از عسل، شیرین‌تر و از برف، سفیدتر و از مشک، خوشبوتر است. در آن درخت [میوه‌هایی] مانند پستان دخترکان باکره قرار دارد که از هفتاد جامه[ی بهشتی] برترند».
[کافی، محدث کلینی، جلد 2، صفحه‌ی 517؛ ثواب الاعمال، شیخ صدوق، صفحه‌ی 16؛ محاسن، محدث برقی، جلد 1، صفحه‌ی 98؛ بحار الانوار، علامه مجلسی، جلد 93، صفحه‌ی 201]