قَالَ النَّبِی (صلّی الله علیه و آله و سلّم): «مَنْ تَوَلَّی أَذَانَ مَسْجِدٍ مِنْ مَسَاجِدِ اللهِ فَأَذَّنَ فِیهِ وَ هُوَ یُرِیدُ وَجْهَ اللهِ أَعْطَاهُ اللهُ ثَوَابَ أَرْبَعِینَ الفَ الفِ صِدِّیقٍ وَ أَرْبَعِینَ الفَ الفِ شَهِیدٍ وَ أَدْخَلَ فِی شَفَاعَتِهِ أَرْبَعِینَ الفَ الفِ أَمَةٍ فِی کلِّ أَمَةٍ أَرْبَعُونَ الفَ الفِ رَجُلٍ وَ کانَ لَهُ جَنَّةٌ مِنَ الجَنَّاتِ فِی کلِّ جَنَّةٍ أَرْبَعُونَ الفَ الفِ مَدِینَةٍ فِی کلِّ مَدِینَةٍ أَرْبَعُونَ الفَ الفِ قَصْرٍ فِی کلِّ قَصْرٍ أَرْبَعُونَ الفَ الفِ دَارٍ فِی کلِّ دَارٍ أَرْبَعُونَ الفَ الفِ بَیتٍ فِی کلِّ بَیتٍ أَرْبَعُونَ الفَ الفِ سَرِیرٍ عَلَی کلِّ سَرِیرٍ زَوْجَةٌ مِنَ الحُورِ العِینِ [سَعَةُ کلِ] کلُّ بَیتٍ مِنْهَا مِثْلُ الدُّنْیا أَرْبَعُونَ ألفَ ألفِ مَرَّةٍ لِکلِّ زَوْجَةٍ أَرْبَعُونَ ألفَ ألفِ وَصِیفٍ وَ أَرْبَعُونَ ألفَ ألفِ وَصِیفَةٍ فِی کلِّ بَیتٍ أَرْبَعُونَ ألفَ ألفِ مَائِدَةٍ عَلَی کلِّ مَائِدَةٍ أَرْبَعُونَ ألفَ ألفِ قَصْعَةٍ فِی کلِّ قَصْعَةٍ أَرْبَعُونَ ألفَ ألفِ نَوْعٍ مِنَ الطَّعَامِ لَوْ نَزَلَ بِهِ الثَّقَلَانِ لَکانَ لَـهُم فِی أَدْنَی بَیتٍ مِنْ بُیوتِهَا مَا شَاءُوا مِنَ الطَّعَامِ وَ الشَّرَابِ وَ الطِّیبِ وَ اللِّبَاسِ وَ الثِّمَارِ وَ التُّحَفِ وَ الطَّرَائِفِ وَ الحُلِی وَ الحُلَلِ کلُّ بَیتٍ یکتَفَی بِمَا فِیهِ مِنْ هَذِهِ الأَشْیاءِ عَمَّا فِی البَیتِ»
رسول خدا (صلّی الله علیه و آله و سلّم): فرمودند: «کسی که مؤذّن مسجدی از مساجد خدا گردد، و در آن مسجد اذان بگوید و فقط رضایت خدا را در نظر داشته باشد، خداوند ثواب چهل هزار هزار [یعنی چهل میلیون] پیغمبر، و چهل هزار هزار [یعنی چهل میلیون] صدّیق، و چهل هزار هزار [یعنی چهل میلیون] شهید را به او عنایت فرماید، و شفاعت او شامل چهل هزار هزار [یعنی چهل میلیون] امت میشود که هر امّتی چهل هزار هزار [یعنی چهل میلیون] نفر مرد باشد، و برای او در هر بهشتی [از بهشتهای هفتگانه] چهل هزار هزار [یعنی چهل میلیون] شهر، و در هر شهری چهل هزار هزار [یعنی چهل میلیون] قصر، و در هر قصری چهل هزار هزار [یعنی چهل میلیون] سرا، و در هر سرایی چهل هزار هزار [یعنی چهل میلیون] خانه، و در هر خانهای چهل هزار هزار [یعنی چهل میلیون] تخت، و بر هر تختی یک حور از حوریان بهشتی آرمیده است [تا به همسری او درآید]، و نیز [وسعت] هر خانهای از آن خانهها چهل هزار هزار [یعنی چهل میلیون] برابر دنیاست، و در اختیار هر همسری چهل هزار هزار [یعنی چهل میلیون] غلام و چهل هزار هزار [یعنی چهل میلیون] کنیز قرار دارند، و در هر اطاقی چهل هزار هزار [یعنی چهل میلیون] سفره، و بر روی هر سفرهای چهل هزار هزار [یعنی چهل میلیون] ظرف، و در هر ظرفی چهل هزار هزار [یعنی چهل میلیون] نوع از انواع خوراکیها میباشد که اگر همهی جن و انس میهمان او گردند، همه را در کوچکترین خانه از آن خانهها جای خواهد داد، و هر چه بخواهند ـ از خوراکی و نوشیدنی گرفته ـ تا عطر و جامه و میوه و انواع تحفهها شامل لباس و زیور آلات گوناگون ـ در آن وجود دارد؛ و در هر خانهای به اندازهی کافی از این اشیای مورد نیاز، هست».
[ثواب الأعمال، شیخ صدوق، صفحهی 290؛ اعلام الدین، دیلمی، صفحهی 421؛ وسائل الشیعه، محدث عاملی، جلد 5، صفحهی 377؛ بحار الانوار، علامه مجلسی، جلد 8، صفحهی 192]