قَالَ الباقر (علیه‌السلام): «إِنَّ أَهْلَ الجَنَّةِ تُوضَعُ لَـهُم مَوَائِدُ عَلَیهَا مِنْ سَائِرِ مَا یشْتَهُونَهُ مِنَ الأَطْعِمَةِ الَّتِی لَا أَلَذَّ مِنْهَا وَ لَا أَطْیبَ ثُمَّ یرْفَعُونَ عَنْ ذَلِک إِلَی غَیرِهِ»
امام باقر (علیه‌السلام) فرمودند: «برای اهل بهشت سفره‌هایی گسترده می‌شود که همه‌ی آنچه بخواهند در آن هست. [خوراکی‌هایی که] لذیذتر و خوشبوتر از آن‌‌ها نیست. سپس [وقتی مؤمن بهشتی، بهره‌ی کاملش را از آن برگرفت] آن سفره را بر می‌چینند تا برای بهشتی دیگری گسترانده شود».
[زهد، حسین بن سعید، صفحه‌ی 102؛ بحار الانوار، علامه مجلسی، جلد 8، صفحه‌ی 199]