سؤال: سلسله‌ی طریقتی منهاج فردوسیان چیست؟
تفصیل سؤال: تمام نظام‌های تربیتی و طریقتی دارای کرسی‌نامه و سلسله‌نامه برای معرفی سلسله‌ی طریقتی خود هستند، سلسله‌ی طریقتی منهاج فردوسیان چگونه است؟
جواب: سلسله‌ی تربیتی و طریقتی منهاج فردوسیان به شرح زیر است:
اصحاب منهاج فردوسیان از استادان معظم منهاج فردوسیان (علیهم‌السلام) و آن بزرگواران از استاد اعظم (صلّی الله علیه و آله و سلّم) و ایشان به واسطه‌ی فرشته‌ی وحی (روح الامین) یا بدون واسطه از خدای تعالی. این سلسله‌نامه بر اساس فرمایشات استادان معظم منهاج فردوسیان (علیهم‌السلام) تنظیم شده است. برخی از فرمایشات آن بزرگواران چنین است:
● سند 1:
قَالَ البَاقِرُ (عَلَیهِ‌السَّلامُ): «شِیعَتُنَا آخِذُونَ بِحُجْزَتِنَا وَ نَحْنُ آخِذُونَ بِحُجْزَةِ نَبِینَا وَ نَبِینَا آخُذٌ بِحُجْزَةِ الله» [محاسن، محدث برقی، جلد 1، صفحه‌ی 182]
ترجمه: امام باقر (علیه‌السلام) فرمودند: پیروان ما، به ما چنگ می‌زنند و ما به پیامبرمان چنگ می‌زنیم و پیامبرمان به [تعلیمات] خدای تعالی چنگ می‌زند.
● سند 2:
عَنْ أَبِی بَصِیرٍ قَالَ: قَالَ أَبُو عَبْدِ اللهِ (علیه‌السلام): «إِذَا کانَ یَوْمُ الْقِیامَةِ أَخَذَ رَسُولُ اللهِ (صلّی الله علیه و آله و سلّم) بِحُجْزَةِ رَبِّهِ وَ أَخَذَ عَلِی (علیه‌السلام) بِحُجْزَةِ رَسُولِ اللهِ (صلی الله علیه و آله و سلم) وَ أَخَذْنَا بِحُجْزَةِ عَلِی (علیه‌السلام) وَ أَخَذَ شِیعَتُنَا بِحُجْزَتِنَا فَأَینَ تَرَوْنَ یُوْرِدُنَا رَسُولُ اللهِ (صلّی الله علیه و آله و سلّم) ؟ قُلْتُ: إِلَی الْجَنَّةِ. [محاسن، محدث برقی، جلد 1، صفحه‌ی 182]
ترجمه: راوی می‌گوید: امام صادق (علیه‌السلام) فرمودند: چون روز قیامت شود، پیامبر خدا (صلّی الله علیه و آله و سلّم) به [نور و رحمت] پروردگارش چنگ بزند و امیر المؤمنین (علیه‌السلام) به پیامبر خدا (صلّی الله علیه و آله و سلّم) چنگ بزند و ما به امیر المؤمنین (علیه‌السلام) چنگ بزنیم و پیروان ما به ما چنگ بزنند. پس به نظر شما، پیامبر خدا (صلّی الله علیه و آله و سلّم) ما را به کجا داخل خواهند کرد؟ عرض کردم: به بهشت.
● سند 3:
عَنْ عَبْدِ اللهِ بْنِ جُنْدَبٍ قَالَ کتَبْتُ إِلَی أَبِی الْحَسَنِ الرِّضَا (علیه‌السلام) أَسْأَلُ عَنْ تَفْسِیرِ هَذِهِ الْآیةِ فَکتَبَ إِلَیَّ الْجَوَابَ: «أَمَّا بَعْدُ فَإِنَّ مُحَمَّداً کانَ أَمِینَ اللهِ فِی خَلْقِهِ. فَلَمَّا قُبِضَ النَّبِی (صلی الله علیه و آله و سلم) کُنَّا أَهْلَ الْبَیتِ وَرَثَتَهُ فَنَحْنُ أُمَنَاءُ اللهِ فِی أَرْضِهِ … وَ إِنَّ شِیعَتَنَا لَمَکتُوبُونَ بِأَسْمَائِهِمْ وَ أَسْمَاءِ آبَائِهِمْ. أَخَذَ اللهُ عَلَینَا وَ عَلَیهِمُ الْمِیثَاقَ. یَرِدُونَ مَوْرِدَنَا وَ یَدْخُلُونَ مَدْخَلَنَا. لَیسَ عَلَی مِلَّةِ الْإِسْلَامِ غَیرُنَا وَ غَیرُهُمْ إِلَی یَوْمِ الْقِیامَةِ، نَحْنُ آخِذُونَ بِحُجْزَةِ نَبِینَا وَ نَبِینَا آخِذٌ بِحُجْزَةِ رَبِّنَا وَ الْحُجْزَةُ النُّورُ وَ شِیعَتُنَا آخِذُونَ بِحُجْزَتِنَا» [بصائر الدرجات فی فضائل آل محمد (علیهم‌السلام)، صفار، جلد 1، صفحه‌ی 119]
ترجمه: راوی می‌گوید: به امام رضا (علیه‌السلام) نامه نوشتم و از تفسیر آیه‌ی 35 سوره‌ی نور پرسیدم. پس در جوابم نوشتند: اما بعد، همانا محمد (صلّی الله علیه و آله و سلّم) امانتدار خدا در آفریدگانش بود. پس چون جان پیامبر (صلّی الله علیه و آله و سلّم) گرفته شد، ما اهل بیت و وارثان او بودیم پس ما امانتداران خدا در زمین هستیم… و همانا پیروان ما به نام خود و نام پدرانشان نوشته شده هستند. خدای تعالی از ما و آنان پیمان گرفته است. همانجا که ما وارد می‌شویم، وارد می‌شوند و همانجا که ما داخل می‌شویم، داخل می‌گردند. غیر از ما و ایشان، کسی تا روز قیامت بر ملت اسلام نیست. ما به پیامبرمان چنگ می‌زنیم و پیامبرمان به پروردگارش چنگ می‌زند ـ و منظور از چنگ زدن، همان اتصال به نور است ـ و پیروان ما، به ما چنگ می‌زنند.