قال علی بن الحسین (علیه‌السلام): «اللهمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اجْعَلْنِی وَ جَمِیعَ إِخْوَانِی بِک مُؤْمِنِینَ وَ عَلَی الإِسْلَامِ ثَابِتِینَ… وَ لِلْجَنَّةِ طَالِبِینَ وَ لِلْفِرْدَوْسِ وَارِثِینَ وَ مِنْ ثِیابِ السُّنْدُسِ وَ الإِسْتَبْرَقِ لَابِسِینَ وَ عَلَی الأَرَائِک مُتَّکئِینَ وَ بِالتِّیجَانِ المُکلَّلَةِ بِالدُّرِّ وَ الیوَاقِیتِ وَ الزَّبَرْجَدِ مُتَوَّجِینَ وَ لِلْوِلْدَانِ المُخَلَّدِینَ مُسْتَخْدِمِینَ وَ بِأَکوَابٍ وَ أَبَارِیقَ وَ کأْسٍ مِنْ مَعِینٍ شَارِبِینَ وَ مِنَ الحُورِ العِینِ مُزَوَّجِینَ وَ فِی نَعِیمِ الجَنَّةِ مُقِیمِینَ وَ فِی دَارِ المُقَامَةِ خَالِدِینَ لا یمَسُّهُمْ فِیها نَصَبٌ وَ ما هُمْ مِنْها بِمُخْرَجِین»
حضرت سجاد (علیه‌السلام) [در مقام دعا] می‌فرمایند: «خدایا بر محمد و دودمان محمد درود فرست و مرا و همه‌ی برادرانم را باورمند به خودت و پا بر جا در اسلام… و جویای بهشت، و وارث فردوس قرار بده؛ آنان که جامه‌های پرنیان نازک و دیبای ستبر می‌پوشند و بر تخت‌ها[ی بهشتی] تکیه می‌زنند و تاج‌های مروارید و یاقوت و زبرجد بر سر دارند و پسرکان جاویدان خدمتشان می‌کنند و با جام‌ها و ابریق‌ها و پیاله‌ای از باده‌ی ناب می‌نوشند و با سیه چشمان ازدواج می‌کنند و در ناز و نعمت بهشت، ماندگارند و در سرای ماندگاری جاویدانند و در آنجا هیچ خستگی‌ای بدیشان نمی‌رسد و هرگز از آنجا بیرون برده نمی‌شوند».
[بحار الانوار، علامه مجلسی، جلد 91، صفحه‌ی 123]