قَالَ الباقر (علیه‌السلام): «إِنَّ الرَّبَّ تَبَارَک وَ تَعَالَی یقُولُ: ادْخُلُوا الجَنَّةَ بِرَحْمَتِی وَ انْجُوا مِنَ النَّارِ بِعَفْوِی وَ تَقَسَّمُوا الجَنَّةَ بِأَعْمَالِکمْ فَوَ عِزَّتِی لَأُنْزِلَنَّکمْ دَارَ الخُلُودِ وَ دَارَ الکرَامَةِ. فَإِذَا دَخَلُوهَا صَارُوا عَلَی طُولِ آدَمَ سِتِّینَ ذِرَاعاً وَ عَلَی مَلَدِ عِیسَی ثَلَاثاً وَ ثَلَاثِینَ سَنَةً وَ عَلَی لِسَانِ مُحَمَّدٍ العَرَبِیةِ وَ عَلَی صُورَةِ یوسُفَ فِی الحُسْنِ ثُمَّ یعْلُو وُجُوهَهُمُ النُّورُ وَ عَلَی قَلْبِ أَیوبَ فِی السَّلَامَةِ مِنَ الغِلِّ»
امام باقر (علیه‌السلام) فرمودند: «همانا پروردگار تبارک و تعالی [به بهشتیان] می‌فرماید: به [واسطه‌ی] رحمتم وارد بهشت شوید و [به واسطه‌ی] عفوم از آتش نجات یابید و بهشت را با کارهایتان تقسیم کنید. به عزتم قسم می‌خورم که شما را در سرای جاودانگی و کرامت، منزل دهم.
[پس از این خطاب،] بهشتیان وارد بهشت می‌شوند به قامت [حضرت] آدم [ابوالبشر (علیه‌السلام)]، شصت ذراع و به سن [حضرت] عیسی [بن مریم (علیه‌السلام)]، سی و سه ساله و به زبان [حضرت] محمد [بن عبد الله (صلّی الله علیه و آله و سلّم)، یعنی] عربی و به صورت [حضرت] یوسف [ (علیه‌السلام)] در زیبایی که نور از چهره‌شان می‌بارد و با قلب[ی چون قلب حضرت] ایوب [ (علیه‌السلام)] در سالم بودن از کینه».
[اختصاص، شیخ مفید، صفحه‌ی 356؛ بحار الانوار، علامه مجلسی، جلد 8، صفحه‌ی 218]