عَنِ الزُّهْرِی قَالَ سَمِعْتُ عَلِی بْنَ الحُسَینِ (علیه‌السلام) یقُولُ: «مَنْ طَلَبَ الغِنَی وَ الأَمْوَالَ وَ السَّعَةَ فِی الدُّنْیا فَإِنَّمَا یطْلُبُ ذَلِک لِلرَّاحَةِ وَ الرَّاحَةُ لَمْ تُخْلَقْ فِی الدُّنْیا وَ لَا لِأَهْلِ الدُّنْیا إِنَّمَا خُلِقَتِ الرَّاحَةُ فِی الجَنَّةِ وَ لِأَهْلِ الجَنَّةِ»
راوی می‌گوید از امام سجاد (علیه‌السلام) شنیدم که می‌فرمود: «کسی که جویای ثروت و اموال و گشادی در [امور] دنیایش است، [در اصل] راحتی [خودش] را می‌طلبد در حالی که راحتی در دنیا و برای اهل دنیا، آفریده نشده است. همانا راحتی [و خوشی جاودانه] برای بهشت و اهل بهشت آفریده شده است» [پس در این سرای رنج چنان باشیم که در آخرت، راحتی حقیقی را همیشه داشته باشیم].
[خصال، شیخ صدوق، جلد 64؛ بحار الأنوار، علامه مجلسی، جلد 70، صفحه‌ی 93]