قال (علیه‌السلام) فی ما وعظ الله عز و جل به عیسی (علیه‌السلام): «یا ابْنَ مَرْیمَ لَوْ رَأَتْ عَینُک مَا أَعْدَدْتُ لِأَوْلِیائِی الصَّالِحِینَ ذَابَ قَلْبُک وَ زَهَقَتْ نَفْسُک شَوْقاً إِلَیهِ فَلَیسَ کدَارِ الآخِرَةِ دَارٌ تَجَاوَرَ فِیهَا الطَّیبُونَ وَ یدْخُلُ عَلَیهِمْ فِیهَا المَلَائِکةُ المُقَرَّبُونَ وَ هُمْ مِمَّا یأْتِی یوْمَ القِیامَةِ مِنْ أَهْوَالِهَا آمِنُونَ دَارٌ لَا یتَغَیرُ فِیهَا النَّعِیمُ وَ لَا یزُولُ عَنْ أَهْلِهَا یا ابْنَ مَرْیمَ نَافِسْ فِیهَا مَعَ المُتَنَافِسِینَ فَإِنَّهَا أُمْنِیةُ المُتَمَنِّینَ حَسَنَةُ المَنْظَرِ طُوبَی لَک یا ابْنَ مَرْیمَ إِنْ کنْتَ لَهَا مِنَ العَامِلِینَ مَعَ آبَائِک آدَمَ وَ إِبْرَاهِیمَ فِی جَنَّاتٍ وَ نَعِیمٍ لَا تَبْغِی بِهَا بَدَلًا وَ لَا تَحْوِیلًا کذَلِک أَفْعَلُ بِالمُتَّقِین»
امام معصوم (علیه‌السلام) درباره‌ی موعظه‌های خدای متعال به حضرت عیسی (علیه‌السلام) می‌فرمایند: «ای پسر مریم، اگر چشمانت آنچه را که برای دوستان شایسته‌ام آماده ساخته‌ام، می‌دید، از شـوق، دلت آب می‌شد و جانت به لب می‌آمد.
هیچ سرایی، چون [بهشت برین در] سرای آخرت نیست. در آنجا همه‌ی پاکان جمعند و فرشتگان مقرّب، بر آنان وارد می‌شوند. آنان از هراس‌های روز قیامت، در امانند. [بهشت] خانه‌ای است که در آن، نعمت‌ها تغییر نمی‌کند [یعنی نمی‌پوسد و فصلش به پایان نمی‌رسد] و از اهل آن سرای، زوال نمی‌یابند.
ای پسر مریم، [برای رسیدن به چنین سرایی] با دیگر تلاشگران، [با شور و شوق] کوشش کن که [رسیدن به] آن، آرزوی آرزومندان است. [و بدان که بهشت، بسیار] خوش‌منظر [و چشم‌نواز] است. خوشا به حال تو ـ ای پسر مریم ـ اگر از عمل کنندگان برای [رسیدن به] آن باشی، همراه با پدرانت آدم و ابراهیم [علیهما السلام] در بهشت‌ها و نعمت‌هایی که هرگز جایگزین و تغییری برای آن‌‌ها نخواهی خواست. [آری] من با پرهیزکاران چنین می‌کنم.»
[کافی، محدث کلینی، جلد 8، صفحه‌ی 131؛ تحف العقول، ابن شعبه حرانی، صفحه‌ی 497؛ بحار الانوار، علامه مجلسی، جلد 14، صفحه‌ی 293]