قال الصادق (علیه‌السلام): «قَالَ إِنَّ اللهَ تَبَارَک وَ تَعَالَی کفَّلَ إِبْرَاهِیمَ وَ سَارَةَ أَطْفَالَ المُؤْمِنِینَ یغْذُوَانِهِمْ بِشَجَرَةٍ فِی الجَنَّةِ، لَهَا أَخْلَافٌ کأَخْلَافِ البَقَرِ، فِی قَصْرٍ مِنْ دُرَّةٍ. فَإِذَا کانَ یوْمُ القِیامَةِ البِسُوا وَ طُیبُوا وَ أُهْدُوا إِلَی آبَائِهِمْ فَهُمْ مُلُوک فِی الجَنَّةِ مَعَ آبَائِهِمْ وَ هُوَ قَوْلُ اللهِ عَزَّ وَ جَلَّ: «وَ الَّذِینَ آمَنُوا وَ اتَّبَعَتْهُمْ ذُرِّیتُهُمْ بِإِیمانٍ الحَقْنا بِهِمْ ذُرِّیتَهُمْ»
«خداوند بزرگ و والا، [حضرت] ابراهیم و ساره [علیهماالسلام] را سرپرست کودکان اهل ایمان [که در کودکی مرده‌اند]، قرار داده است و آن دو، آن‌‌ها را با درختی در بهشت که پستان‌هایی مانند پستان گاو دارد، در قصری از دُرّ، تغذیه می‌کنند و چون روز قیامت شود، بر آنان لباس[های فاخر] می‌پوشانند و خوش‌بویشان می‌سازند و آنان را به پدرانشان هدیه می‌دهند. اینان در بهشت با پدرانشان پادشاهی می‌کنند. این [تفسیر] سخن خدای عز و جل است، آنجا که می‌فرماید: «و کسانی که ایمان آورده‌اند و فرزندانشان آنان را در ایمان [آوردن] پیروی کرده‌اند، فرزندانشان را به ایشان ملحق خواهیم کرد»
[من لایحضره الفقیه، شیخ صدوق، جلد 3، صفحه‌ی 490؛ توحید، شیخ صدوق، صفحه‌ی 393؛ عوالی اللآلی، ابن ابی جمهور احسایی، جلد 3، صفحه‌ی 287]