قَالَ رَسولُ اللهِ (صلّی الله علیه و آله و سلّم): «إِنَّ أَدنَى أَهلِ الجَنَّةِ مَنزِلَةً لَمَن یغدى عَلَیهِ وَ یراحُ بِعَشرَةِ آلافِ صَحفَةٍ، فِی کلِّ صَحفَةٍ لَونٌ مِنَ الطَّعامِ لَهُ رائِحَةٌ وَطَعمٌ لَیسَ لِلآخَرِ.
وَإِنَّ الرَّجُلَ مِن أَهلِ الجَنَّةِ لَیمُرُّ بِهِ الطَّائِرُ فَیشتَهِیهِ فَیخِرُّ بَینَ یدَیهِ إِمّا طَبِیخا وَإِمّا مَشوِیاً، ما خَطَرَ بِبالِهِ مِن الشَّهوَةِ.
وَإِنَّ الرَّجُلَ مِن أَهلِ الجَنَّةِ لَیکونُ فِی جَنَّةٍ مِن جِنانِهِ بَینَ أَنواعِ الشَّجَرِ إِذ یشتَهِی ثَمَرَةً مِن تِلک الثِّمارِ، فَتَدَلّى إِلَیهِ، فَیأکلُ مِنها ما أَرادَ.
وَلَو أَنَّ حُورِیا مِن حُورِهِم بَرَزَت لِأَهلِ الأَرضِ لَأَعشَت ضَوءَ الشَّمسِ، وَلاَفتَتَنَ بِها أَهلُ الأَرضِ»
رسول خدا (صلّی الله علیه و آله و سلّم): فرمودند: «[حتی] برای دون‌پایه‌ترینِ اهل بهشت، هر بامداد و شامگاه، ده هزار سینی می‌آورند و در هر سینی، رنگی از غذاست که بو و طعمی متفاوت با دیگر دارد.
[وصف یکی از نعمت‌های مؤمـن] در بهشت چنـان است که پرنـده‌ای بر او می‌گذرد و او هوس [خوردنِ] آن می‌کند؛ در دَم، آن پرنده به صورت پخته یا بریان شده، به هر صورتی که دل او خواسته باشد، در برابرش می‌افتد.
و [وصف یکی دیگر از نعمت‌های مؤمن] در بهشت، چنان است که در باغی از باغ‌های خود، میان درختان گوناگون، گردش می‌کند و دلش هوس میوه‌ای از آن میوه‌ها را می‌کند. بلافاصله آن میوه به او نزدیـک می‌شود و او هر چـه می‌خواهد، از آن می‌خورد.
اگر حوریه‌ای از حوریان بهشتی، برای اهل زمین آشکار شود، نور خورشید را تار می‌کند و زمینیان، سرگشته [و حیران] او می‌شوند».
[مسند زید، صفحه‌ی 417]