قَالَ رَسولُ اللهِ (صلّی الله علیه و آله و سلّم): «إِنَّ أَدنَى أَهلِ الجَنَّةِ مَنزِلَةً الَّذِی یرکبُ فِی أَلفِ أَلفٍ مِن خَدَمَةٍ مِن الوِلدانِ المُخَلَّدِینَ، عَلى خَیلٍ مِن یاقُوتٍ أَحمَرَ لَها أَجنِحَةٌ مِن ذَهَبٍ «وَ إِذا رَأَیتَ ثَمَّ رَأَیتَ نَعیماً وَ مُلْکاً کبیراً»
رسول خدا (صلّی الله علیه و آله و سلّم): فرمودند: «پایین‌ترینِ اهل بهشت از لحاظ منزلت [و رتبه، هنگامی که می‌رود] بر اسبی از یاقوت سرخ که بال‌هایی از طلا دارد، می‌نشیند و هزار هزار [یعنی یک میلیون] خدمتکار، از پسرکان جاویدان، او را همراهی می‌کنند [و این، تفسیر سخن خدای متعال است که می‌فرماید:] «و چون بدانجا بنگری، [سرزمینی از] نعمت و پادشاهی بزرگ می‌بینی» [و کدام پادشاهی از این بالاتر که برای یک رفت و آمد معمولی، چنین تشریفاتی برگزار شود؟!]
[دُرّ المنثور، سیوطی، جلد 8، صفحه‌ی 376]