قال علی (علیه‌السلام) فِی قَولِهِ تَعالى: «نَضْرَةَ النَّعِیمِ» ـ: هِی عَینٌ فِی الجَنَّةِ، یتَوَضَّؤُونَ مِنها وَیغتَسِلُونَ، فَتَجرِی عَلَیهِم نَضرَةُ النَّعِیمِ».
امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) درباره‌ی این سخن خدای بلند مرتبه «طراوت نعمت» می‌فرمایند: «آن، چشمه‌ای است در بهشت که [بهشتیان] از آن وضو می‌گیرند و [در آن] غسل می‌کنند، پس طراوت نعمت بر آنان جاری می‌شود».
[دُرّ المنثور، سیوطی، جلد 8، صفحه‌ی 451؛ کنز العمال، متقی هندی، جلد 2، صفحه‌ی 548]