قَالَ رَسولُ اللهِ (صلّی الله علیه و آله و سلّم): «الکوثَرُ نَهرٌ فِی الجَنَّةِ، حافَّتاهُ مِن ذَهَبٍ، وَ مَجراهُ عَلَى الدُّرِّ وَ الیاقُوتِ، تُربَتُهُ أَطیبُ مِنَ المِسک، وَ ماؤُهُ أَحلَى مِنَ العَسَلِ وَ أَبیضُ مِنَ الثَّلجِ».
رسول خدا (صلّی الله علیه و آله و سلّم): فرمودند: «کوثر، جویباری در بهشت است که دو کرانه‌ی آن از طلاست و بسترش درّ و یاقوت و خاکش خوشبوتر از مشک و آبش شیرین‌تر از عسل و سفیدتر از برف است».
[سنن ترمذی، جلد 5، صفحه‌ی 450؛ سنن ابن ماجه، جلد 2، صفحه‌ی 1450؛ سنن دارمی، جلد 2، صفحه‌ی 795؛ مسند ابن حنبل، جلد 2، صفحه‌ی 547؛ کنز العمال، متقی هندی، جلد 14، صفحه‌ی 423]