قَالَ رَسولُ اللهِ (صلّی الله علیه و آله و سلّم): «مَن سَبَّحَ اللهَ تَسبِیحَةً، أَو هَلَّلَهُ تَهلِیلَةً، أَو کبَّرَهُ تَکبِیرَةً، أَو حَمَّدَهُ تَحمِیدَةً، غَرَسَ الله عز و جل لَهُ بِها شَجَرَةً فِی الجَنَّةِ؛ أَصلُها مِن ذَهَبٍ، وَ فَرعُها مِنَ اللُّؤلُؤِ، مُکلَّلَةً بِالیاقُوتِ، ثَمَرُها کثَدی الأَبکارِ، أَحلَى مِنَ الشَّهدِ، وَ أَلینُ مِنَ الزُّبدِ، کلَّما جُنِی مِنها شَیءٌ عادَ مَکانَهُ مِثلُهُ».
رسول خدا (صلّی الله علیه و آله و سلّم): فرمودند: «هر کس [خالصانه] برای خدا یک بار «سبحان الله» یا «لا اله الا الله» یا «الله اکبر» یا «الحمد لله» بگوید، خداوند عزّ و جلّ به ازای آن، یک درخت در بهشت برایش می‌کارد. [وصف آن درخت چنین است] که ریشه‌اش از طلا و تنه‌اش از مروارید و مزین به یاقوت است و [وصف] میوه‌اش [چنین است که] مانند پستان دخترکان باکره است و [وصف مزه‌اش چنین است که] از شهد، شیرین‌تر و از خامه [یا مسکه] نرم‌تر است. هر میوه‌ای که از آن چیده شود، به جایش میوه‌ای دیگر می‌روید».
[شرح الاخبار، جلد 1، صفحه‌ی 178؛ المعجم الکبیر، جلد 6، صفحه‌ی 266؛ کنز العمال، متقی هندی، جلد 1، صفحه‌ی 474]