قَالَ رَسولُ اللهِ (صلّی الله علیه و آله و سلّم) ـ فِی وَصفِ سِدرَةِ المُنتَهى ـ: «یسِیرُ الرّاکبُ فِی الفَنَنِ مِنها مِائَةَ سَنَةٍ، یستَظِلُّ بِالفَنَنِ مِنها مِئَةُ راکبٍ، فِیها فِراشٌ مِن ذَهَبِ»
رسول خدا (صلّی الله علیه و آله و سلّم): در وصف سدرة المنتهی (= آخرین درخت سدر بهشت) فرمودند: «[در عظمت و شکوه این درخت، همین بس که یک نفر] سواره، صد سال در [سایه‌ی] شاخه‌ی آن راه می‌پیماید و صد سوار در سایه‌ی شاخه‌ی آن جای می‌گیرند و در آن، فرشی از طلاست»
[المستدرک علی الصحیحین، حاکم نیشابوری، جلد 2، صفحه‌ی 510؛ سنن ترمذی، جلد 4، صفحه‌ی 2176؛ تفسیر طبری، جلد 13، صفحه‌ی 54؛ کنز العمال، متقی هندی، جلد 14، صفحه‌ی 462]