قَالَ رَسولُ اللهِ (صلّی الله علیه و آله و سلّم) ـ فِی وَصفِ ثِمارِ الجَنَّةِ ـ: وَالَّذِی نَفسُ مُحَمَّدٍ بِیدِهِ! إِنَّ الحَبَّةَ ـ یعنِی الرُّمّانَ ـ فِی الجَنَّةِ لَتَسقُطُ فَتَستُرُ الخادِمَ مِن المَخدُومِ عظماً، وَالثِّمارُ کثَدی الأَبکارِ، أَلینُ مِنَ الزُّبدِ، وَأَحلَى مِنَ الشَّهدِ»
رسول خدا (صلّی الله علیه و آله و سلّم): در وصف میوه‌های بهشتی فرمودند: «سوگند به آن که جان محمد در دسـت اوست، دانه ـ یعنی انار ـ در بهشـت [از درخـت] می‌افتد و چندان درشت است که میان خدمتکار و آقایش حایل می‌گردد [یعنی چنان می‌شود که مؤمن بهشتی، خادمش را نمی‌بیند]. میوه‌هایش [یا شاید، دانـه‌های آن انار] به بزرگی پستان دخترکان باکره است و نرم‌تر از خامه [یا مَسکه] و شیرین‌تر از عسل می‌باشد».
[الفردوس، جلد 4، صفحه‌ی 363]