قَالَ رَسولُ اللهِ (صلّی الله علیه و آله و سلّم): «لَو أَنَّ امرَأَةً مِن أَهلِ الجَنَّةِ أَشرَفَت إِلَى أَهلِ الأَرضِ لَمَلَأَتِ الأَرضَ رِیحَ مِسک، وَ لَأَذهَبَت ضَوءَ الشَّمسِ وَالقَمَرِ»
رسول خدا (صلّی الله علیه و آله و سلّم): فرمودند: «اگر زنی از اهل بهشت بر مردم زمین نمایان شود، زمین را از بوی مشک پُر می‌کند و [درخشندگی‌اش] نور خورشید و ماه را محو [و بی‌فروغ] می‌سازد».
[المعجم الکبیر، جلد 6، صفحه‌ی 59؛ زهد ابن مبارک، صفحه‌ی 77؛ تاریخ دمشق، ابن عساکر، جلد 21، صفحه‌ی 145؛ المصنف، ابن ابی شیبه، جلد 8، صفحه‌ی 79؛ کنز العمال، متقی هندی، جلد 14، صفحه‌ی 473]