قَالَ رَسولُ اللهِ (صلّی الله علیه و آله و سلّم): «إِذا استَقَرَّ أَهلُ الجَنَّةِ فِی الجَنَّةِ اشتاقَ الإِخوانُ إِلَى الإِخوانِ، فَیسِیرُ سَرِیرُ ذا إِلى سَرِیرِ ذا فَیلتَقِیانِ، فَیتَحَدَّثانِ ما کانَ بَینَهُما فِی دارِ الدُّنیا، ویقُولُ: یا أَخِی، تَذکرُ یومَ کذا کنّا فِی دارِ الدُّنیا فِی مَجلِسِ کذا، فَدَعَونا اللهَ فَغَفَرَ لَنا»
رسول خدا (صلّی الله علیه و آله و سلّم): فرمودند: «چون بهشتیان در بهشت استقرار یابند، برادران [ایمانی] مشتاق دیدار یکدیگر می‌شوند. پس، تخت این یکی به سوی تخت آن یکی و تخت آن یکی به سوی تخت این یکی حرکت می‌کند و آن دو با هم دیدار می‌کنند. آنگاه هر یک [بر تخت خودش] تکیه می‌زند و از آنچه در سرای دنیا میانشان گذشته است، سخن می‌گویند. [از جمله چیزهایی که در مرور خاطرات دنیا بیان می‌کنند این است که] یکـی [از آن دو به دیگری] مـی‌گوید: برادرم، یادت می‌آید که فلان روز، در سرای دنیا در فلان مجلس بودیم و دعا کردیم [که خدا ما را بیامرزد؟ آن دعای ما مستجاب شد] و [چنان که می‌بینی] خدا ما را آمرزید»
[حلیة الاولیاء، ابونعیم، جلد 8، صفحه‌ی 49؛ تاریخ دمشق، ابن عساکر، جلد 21، صفحه‌ی 170؛ دُرّ المنثور، سیوطی، جلد 7، صفحه‌ی 634؛ کنز العمال، متقی هندی، جلد 14، صفحه‌ی 467]