قال مغیرة بن شعبة: قالَ مُوسى (علیه‌السلام) لِرَبِّهِ: یا رَبِّ أَی عِبادِک أَدنى عِندَک فِی الجَنَّةِ مَنزِلَةً؟
قالَ: عَبدٌ یبقى فِی الدِّمنَةِ بَعدَ ما یدخُلُ أَهلُ الجَنَّةِ الجَنَّةَ، وَأَهلُ النّارِ النّارَ، فَیقُولُ لَهُ رَبُّهُ: اُنظُر أَربَعَةَ مُلُوک مِن مُلُوک الدُّنیا فَسَمِّ مِن مُلکهِم ما اشتَهَت نَفسُک، فَیقُولُ: یا رَبِّ أَشتَهِی کذا، وَأَشتَهِی کذا، وَأَشتَهِی کذا، قالَ: فَسَمِّ مِن مُلکهِم ما لَذَّت عَینُک، فَیقُولُ: یلَذُّ عَینِی کذا، یلَذُّ عَینِی کذا، قالَ: أَرَضِیتَ؟ قالَ: نَعَم، قالَ: وَهُوَ لَک وَ عَشرَةُ أَمثالِهِ.
قالَ مُوسى (علیه‌السلام): رَبِّ هذا لِأَدنى مَن فِی الجَنَّةِ، فَما لأِهلِ صَفوَتِک؟
قالَ: هذِهِ الَّتِی أَرَدتُ، یا مُوسى! خَلَقتُ کرامَتَهُم بِیدِی، وَعَمِلتُها وَخَتَمتُ عَلى خَزائِنِها، وَ فِیها ما لَم تَرَ عَینٌ وَلَم یسمَع أُذُنٌ، وَ لَم یخطُر عَلى قَلبِ أَحَدٍ مِن الخَلقِ.
ثُمّ تَلَی: «فَلا تَعْلَمُ نَفْسٌ ما أُخْفِی لَـهُم مِنْ قُرَّةِ أَعْینٍ جَزاءً بِما کانُوا یعْمَلُون»
مغیره بن شعبه می‌گوید: حضرت موسی (علیه‌السلام) به پروردگارش عرض کرد: پروردگارا، کدام بنده‌ات در بهشت، به نزد تو، کم‌منزلت‌ترین است؟
فرمود: بنده‌ای که وقتی بهشتیان به بهشت و دوزخیان به دوزخ وارد می‌شوند، در میان دِمنه (= مکـانی که در آن سرگیـن انباشته شده باشد، سرگینگاه) می‌ماند. پس پروردگارش به او می‌گوید: چهار پادشاه از پادشاهان دنیا را در نظر بیاور و از پادشاهی آنان، آنچه دلت می‌خواهد، نام ببر. او می‌گوید: پروردگارا فلان چیز و فلان چیز و فلان چیز را می‌خواهم. خدا می‌گوید: از پادشاهی آنان، آنچه را دیده‌ات از آن لذت می‌برد، نام ببر. او می‌گوید: دیده‌ام از فلان چیز و بهمان چیز، لذت می‌برد. خدا می‌گوید: [به همین مقدار] راضی شدی؟ می‌گوید: آری. خدا می‌گوید: اینها و ده برابرشان از آنِ تو باد.
موسی (علیه‌السلام) گفت: پروردگارا، این برای کم‌منزلت‌ترین فرد بهشتی است؛ پس برای برگزیدگانت چیست؟
فرمود: [خودم] برای آنان چیزهایی اراده کرده‌ام [نه این که به خواسـت و اراده‌ی آنان واگذارم که چه می‌خواهند]. ای موسی، کرامت‌های آنان را من با دست خودم آفریده‌ام و آن [کرامت]ها را به عمل آورده‌ام و بر خزانه‌های آن‌‌ها مُهر زده‌ام. در آن خزانه‌ها چیزهایی است که هیچ چشمی ندیده و هیچ گوشی نشنیده و بر دل هیچ کدام از مخلوقات، گذر نکرده است.
سپس این آیه را تلاوت نمود: «هیچ کس نمیداند چه چیز از آنچه روشنیبخش دیدگان است به [پاداش] آنچه انجام می‌دادند برای آنان پنهان شده است»
[زهد، ابن مبارک، صفحه‌ی 66؛ مصنف، ابن ابی شیبه، جلد 8، صفحه‌ی 78]