«إِذَا رَأَتْهُم مِّن مَّکانٍ بَعِیدٍ سَمِعُوا لَهَا تَغَیظًا وَزَفِیرًا * وَإِذَا اُلقُوا مِنْهَا مَکانًا ضَیقًا مُقَرَّنِینَ دَعَوْا هُنَالِک ثُبُورًا * لَا تَدْعُوا الیوْمَ ثُبُورًا وَاحِدًا وَادْعُوا ثُبُورًا کثِیرًا»
«چون [دوزخ] از فاصلهای دور آنان را ببیند [برافروخته می‌شود و] خشم و خروشی [هولناک] از آن میشنوند. و چون آنان را در مکانی تنگ از آن، به زنجیر کشیده، بیندازند، آنجاست که [از شدت فشار،] مرگ [خود] را میخواهند. [ولی ندا می‌رسد:] امروز یک بار هلاک [خود] را مخواهید و [بلکه بسیار] بسیار هلاک [خود] را بخواهید [ولی هیچ سودی به حالتان نخواهد داشت]».
[سوره‌ی فرقان، آیات 12 تا 14]