سؤال: ملاک تشخیص رؤیای صادقه و مکاشفه در منهاج فردوسیان چیست؟
جواب: چه خواب و چه مکاشفه، تا زمانی که تعارض و تزاحمی با قواعد نظری و قوانین عملی منهاج فردوسیان نداشته باشد، می‌تواند به عنوان بشارت‌دهنده یا هشداردهنده‌ای مورد توجه قرار گیرد. با این حساب، تمام مکاشفات و رؤیاهایی که به نحوی در تعارض با قواعد نظری قرار داشته باشد یعنی دیدگاهی غیر از آنچه در قواعد نظری آمده را القاء کند، مردود است. همچنین رؤیاها و مکاشفاتی که به نحوی در تعارض با قوانین عملی منهاج فردوسیان باشد و مراعات احکامی غیر از آنچه در قوانین آمده را از منهاجی بخواهد، باطل است.
اگر رؤیا یا مکاشفه‌ای بار نظری و عملی نداشته باشد، شاید حامل پیامی در بشارت صاحبش یا هشدار به او باشد، در این صورت، از بشارت‌ها باید خوشحال شد و شکرگزاری نمود و از هشدارها باید بر دقت محاسبه افزود.
پس تنها نکته‌ی مهم در مورد خوابها و مکاشفات این است که نباید در تعارض با قواعد نظری و قوانین عملی منهاج فردوسیان باشد. مثلاً اگر کسی در خواب یا مکاشفه با شخصی گفتگو کند و او از زندگی‌های قبلی‌اش سخن بگوید، این خواب یا مکاشفه، چون در تعارض با قاعده‌ی بطلان تناسخ است، مردود و باطل است و نباید به محتوای آن توجه نمود.
استاد اعظم (صلّی الله علیه و آله و سلّم) فرمودند:
«لَا یَغْتَرَّنَّ أَحَدُکُمْ بِالرُّؤْیَا یَرَاهَا أَوْ تُرَی لَهُ وَ لَکِنْ فَیَعْرِضُ نَفْسَهُ عَلَی کِتَابِ اللهِ عَزَّ وَ جَلَّ فَمَا کَانَ عَامِلًا بِهِ فَلْیَفْرَحْ وَ إِنْ کَانَ غَیرَ ذَلِکَ فَلْیَعْلَمْ أَنَّهَا مِنَ الشَّیطَانِ» [جعفریات (اشعثیات)، محمد بن اشعث، صفحه‌ی 247]
ترجمه: نباید هیچ کدام از شما به خوابی که می‌بیند و یا برایش می‌بینند، فریفته شود، بلکه باید خود را بر کتاب خدای عز و جل عرضه کند، پس اگر عمل‌کننده به آن است، شادمان شود و اگر غیر این است، باید بداند که آن خواب (خوبی که دیده یا برایش دیده‌اند) از شیطان بوده است.