«أَ ذَلِک خَیرٌ نُّزُلًا أَمْ شَجَرَةُ الزَّقُّومِ * إِنَّا جَعَلْنَاهَا فِتْنَةً لِلظَّالِمِینَ * إِنَّهَا شَجَرَةٌ تَخْرُجُ فِی أَصْلِ الجَحِیمِ * طَلْعُهَا کأَنَّهُ رُؤُوسُ الشَّیاطِینِ * فَإِنَّهُمْ لَآکلُونَ مِنْهَا فَمَالِئُونَ مِنْهَا البُطُونَ * ثُمَّ إِنَّ لَـهُم عَلَیهَا لَشَوْبًا مِّنْ حَمِیمٍ * ثُمَّ إِنَّ مَرْجِعَهُمْ لَإِلَی الجَحِیمِ»
«آیا از نظر پذیرایی این [بهشتی که گفتیم] بهتر است یا درخت زقوم؟! در حقیقت ما آن را برای ستمگران [مایهی آزمایش و] عذابی گردانیدیم. آن درختی است که از قعر آتش سوزان میروید. میوهاش گویی چون سرهای شیاطین است. پس [دوزخیان] حتماً از آن میخورند و شکمها را از آن پر میکنند. سپس ایشان را بر سر آن آمیختهای از آب جوشان است. آنگاه بازگشتشان بیگمان به سوی دوزخ است».
[سورهی صافات، آیات 62 تا 68]