«هَذَا وَإِنَّ لِلطَّاغِینَ لَشَرَّ مَآبٍ * جَهَنَّمَ یصْلَوْنَهَا فَبِئْسَ المِهَادُ * هَذَا فَلْیذُوقُوهُ حَمِیمٌ وَغَسَّاقٌ * وَآخَرُ مِن شَکلِهِ أَزْوَاجٌ * هَذَا فَوْجٌ مُّقْتَحِمٌ مَّعَکمْ لَا مَرْحَبًا بِهِمْ إِنَّهُمْ صَالُوا النَّارِ * قَالُوا بَلْ أَنتُمْ لَا مَرْحَبًا بِکمْ أَنتُمْ قَدَّمْتُمُوهُ لَنَا فَبِئْسَ القَرَارُ * قَالُوا رَبَّنَا مَن قَدَّمَ لَنَا هَذَا فَزِدْهُ عَذَابًا ضِعْفًا فِی النَّارِ * وَقَالُوا مَا لَنَا لَا نَرَی رِجَالًا کنَّا نَعُدُّهُم مِّنَ الأَشْرَارِ * أَتَّخَذْنَاهُمْ سِخْرِیا أَمْ زَاغَتْ عَنْهُمُ الأَبْصَارُ * إِنَّ ذَلِک لَـحَقٌّ تَخَاصُمُ أَهْلِ النَّارِ»
«این است [حال بهشتیان] و [اما] برای طغیانگران واقعاً بد فرجامی است. به جهنم درمیآیند و چه بد آرامگاهی است. این جوشاب و چرکاب است باید آن را بچشند. و از همین گونه انواع دیگر [عذابها]. اینها گروهی‌اند که با شما به اجبار [در آتش] درمیآیند. بدا به حال آن‌‌ها زیرا آنان داخل آتش میشوند. [به رؤسای خود] میگویند: بلکه بر خود شما خوش مباد این [عذاب] را. شما خود برای ما از پیش فراهم آوردید و چه بد قرارگاهی است. میگویند: پروردگارا هر کس این [عذاب] را از پیش برای ما فراهم آورده عذاب او را در آتش دو چندان کن. و میگویند: ما را چه شده است که مردانی را که ما آنان را از [زمره‌ی] اشرار میشمردیم، نمیبینیم؟! آیا آنان را [در دنیا] به ریشخند میگرفتیم یا چشم‌ها[ی ما] بر آن‌‌ها نمیافتد. این مجادله‌ی اهل آتش قطعاً راست است».
[سوره‌ی ص، آیات 55 تا 64]