«وَ سِیقَ الَّذِینَ کَفَرُوا إِلَی جَهَنَّمَ زُمَرًا حَتَّی إِذَا جَاؤُوهَا فُتِحَتْ أَبْوَابُهَا وَ قَالَ لَـهُم خَزَنَتُهَا أَلَمْ یأْتِکمْ رُسُلٌ مِّنکمْ یتْلُونَ عَلَیکمْ آیاتِ رَبِّکُمْ وَ یُنذِرُونَکمْ لِقَاءَ یَوْمِکمْ هَذَا قَالُوا بَلَی وَ لَکنْ حَقَّتْ کَلِمَةُ العَذَابِ عَلَی الکافِرِینَ * قِیلَ ادْخُلُوا أَبْوَابَ جَهَنَّمَ خَالِدِینَ فِیهَا فَبِئْسَ مَثْوَی المُتَکبِّرِینَ»
«و کسانی که کافر شدهاند گروه گروه به سوی جهنم رانده شوند تا چون بدان رسند درهای آن [به رویشان] گشوده گردد و نگهبانانش [با خشم فراوان] به آنان گویند: مگر فرستادگانی از خودتان بر شما نیامدند که آیات پروردگارتان را بر شما بخوانند و به دیدار چنین روزی شما را هشدار دهند؟! [آن ناسپاسان] گویند: چرا [آمد] ولی [این اقرار کردن فایده‌ای برایشان ندارد و] فرمان عذاب بر کافران واجب آمد. و گفته شود از درهای دوزخ درآیید. جاودانه در آن بمانید. وه چه بد [جایی] است جای سرکشان».
[سوره‌ی زمر، آیات 71 و 72]