«إِذِ الأَغْلَالُ فِی أَعْنَاقِهِمْ وَالسَّلَاسِلُ یسْحَبُونَ * فِی الحَمِیمِ ثُمَّ فِی النَّارِ یُسْجَرُونَ * ثُمَّ قِیلَ لَـهُم أَینَ مَا کنتُمْ تُشْرِکونَ * مِن دُونِ اللهِ قَالُوا ضَلُّوا عَنَّا بَل لَّمْ نَکن نَّدْعُو مِن قَبْلُ شَیئًا کذَلِک یضِلُّ اللهُ الکافِرِینَ * ذَلِکم بِمَا کنتُمْ تَفْرَحُونَ فِی الأَرْضِ بِغَیرِ الحَقِّ وَبِمَا کنتُمْ تَمْرَحُونَ * ادْخُلُوا أَبْوَابَ جَهَنَّمَ خَالِدِینَ فِیهَا فَبِئْسَ مَثْوَی المُتَکبِّرِینَ»
«هنگامی که غل‌ها در گردن‌هایشان [افتاده] و [با] زنجیرها کشانیده میشوند. در میان جوشاب [و] آنگاه در آتش، برافروخته میشوند. آنگاه به آنان گفته میشود آنچه را در برابر خدا [با او] شریک میساختید، کجایند؟! میگویند: گمشان کردیم؛ بلکه پیشتر [هم] ما چیزی را نمیخواندیم. این گونه خدا کافران را بیراه میگذارد. این [عقوبت] به سبب آن است که در زمین به ناروا شادی و سرمستی میکردید و بدان سبب است که [به خود] مینازیدید. [اکنون] از درهای دوزخ درآیید [و] در آن جاودان [بمانید]. چه بد است جای سرکشان»
[سوره‌ی غافر، آیات 71 تا 76]