حاج فردوسی

«وَ تَرَی الظَّالِمِینَ لَمَّا رَأَوُا العَذَابَ یقُولُونَ هَلْ إِلَی مَرَدٍّ مِّن سَبِیلٍ * وَ تَرَاهُمْ یعْرَضُونَ عَلَیهَا خَاشِعِینَ مِنَ الذُّلِّ ینظُرُونَ مِن طَرْفٍ خَفِی وَقَالَ الَّذِینَ آمَنُوا إِنَّ الخَاسِرِینَ الَّذِینَ خَسِرُوا أَنفُسَهُمْ وَ أَهْلِیهِمْ یوْمَ القِیامَةِ أَلَا إِنَّ الظَّالِمِینَ فِی عَذَابٍ مُّقِیمٍ»

«و [روز محشر عظیم،] ستمگران را می‏‌بینی که چون عذاب را بنگرند می‏‌گویند: آیا راهی برای برگشتن [به دنیا] هست؟ آنان را می‏‌بینی [که چون] بر [آتش] عرضه می‌‏شوند از [شدت] زبونی، فروتن شده‌‏اند. زیرچشمی می‏‌نگرند و کسانی که گرویده‌‏اند می‏‌گویند: در حقیقت، زیانکاران کسانی‏‌اند که روز قیامت‏، خودشان و کسانشان را دچار زیان کرده‏‌اند. آری ستمکاران در عذابی پایدار هستند».

[سوره‌ی شورا، آیات 44 و 45]