«یُعْرَفُ المُجْرِمُونَ بِسِیمَاهُمْ فَیُؤْخَذُ بِالنَّوَاصِی وَ الأَقْدَامِ * فَبِأَی آلَاءِ رَبِّکمَا تُکذِّبَانِ * هَذِهِ جَهَنَّمُ الَّتِی یُکذِّبُ بِهَا المُجْرِمُونَ * یََطُوفُونَ بَینَهَا وَ بَینَ حَمِیمٍ آنٍ»
«[در آن روز سخت،] تبهکاران از سیمایشان شناخته میشوند و [آنها را] از پیشانی و پایشان بگیرند. پس [ای جن و انس] کدامیک از نعمت‌های پروردگارتان را دروغ می‌پندارید؟! این است همان جهنمی که تبهکاران آن را دروغ میخواندند. [حالِ گنهکاران در جهنم چنان است که] میانِ آن [آتش] و میان آبِ جوشان سرگردان باشند».
[سوره‌ی رحمان، آیات 41 تا 44]