«سَأُصْلِیهِ سَقَرَ * وَمَا أَدْرَاک مَا سَقَرُ * لَا تُبْقِی وَلَا تَذَرُ * لَوَّاحَةٌ لِّلْبَشَرِ»
«زودا که او را به سقر در آورم. و تو چه دانی که آن سقر چیست؟ [وادیای از عذاب خاصی است که] نه باقی میگذارد و نه رها میکند. [عذابش چنان شدید است که] پوستها را سیاه میگرداند».
[سورهی مدثر، آیات 26 تا 29]