«فَإِذَا جَاءَتِ الطَّامَّةُ الکبْرَی * یوْمَ یتَذَکـرُ الإِنسَانُ مَا سَعَی * وَبُرِّزَتِ الجَحِیمُ لِـمَن یَرَی * فَأَمَّا مَن طَغَی * وَآثَرَ الحَیاةَ الدُّنْیا * فَإِنَّ الجَحِیمَ هِی المَأْوَی»
«پس آنگاه که آن هنگامه‌ی بزرگ دررسد. [آن] روز است که انسان آنچه را که در پی آن کوشیده است به یاد آورد. و جهنم برای هر که بیند آشکار گردد. اما هر که طغیان کرد. و زندگی پست دنیا را برگزید. پس جایگاه او همان آتش است».
[سوره‌ی نازعات، آیات 34 تا 39]