«هَلْ أَتَاک حَدِیثُ الغَاشِیةِ * وُجُوهٌ یوْمَئِذٍ خَاشِعَةٌ * عَامِلَةٌ نَّاصِبَةٌ * تَصْلَی نَارًا حَامِیةً * تُسْقَی مِنْ عَینٍ آنِیةٍ * لَّیسَ لَـهُم طَعَامٌ إِلَّا مِن ضَرِیعٍ * لَا یسْمِنُ وَلَا یغْنِی مِن جُوعٍ»
«آیا خبر غاشیه به تو رسیده است؟ در آن روز چهرههایی زبونند. که تلاش کرده [و] رنج [بیهوده] بردهاند. [ناچار] در آتشی سوزان درآیند. از چشمهای داغ نوشانیده شوند. خوراکی جز خار خشک ندارند. [که] نه فربه کند و نه گرسنگی را باز دارد».
[سوره‌ی غاشیه، آیات 1 تا 7]