قال الباقر (علیه‌السلام) فِی قَوْلِهِ «إِنَّ عَذابَها کانَ غَراماً» یقُولُ: «مُلَازِماً لَا یفَارِقُ» وَ فِی قَوْلُهُ: «وَ مَنْ یفْعَلْ ذلِک یلْقَ أَثاماً» قَالَ: «أَثَامٌ وَادٍ مِنْ أَوْدِیةِ جَهَنَّمَ مِنْ صُفْرٍ مُذَابٍ، قُدَّامَهَا حَرَّةٌ فِی جَهَنَّمَ»
امام باقر (علیه‌السلام) درباره‌ی این سخن [خدای متعال] «همانا عذابِ آن [جهنم،] غرام است» فرمودند: «[یعنی] ملازم است و [هرگز از اهل آتش] جدا نمی‌شود» و در مورد [معنی] این سخن «و هر کس اینها را انجام دهد، سزایش اثام است» فرمودند: «اثام، وادی‌‌ای از وادی‌های جهنم است که از مس [گداخته‌ی] مذاب می‌باشد و در جلوش زمینی پر از سنگ‌های سیاه [و گداخته‌ی] جهنم قرار دارد».
[تفسیر قمی، جلد 2، صفحه‌ی 166؛ بحار الانوار، علامه مجلسی، جلد 8، صفحه‌ی 289؛ مستدرک الوسائل، محدث نوری، جلد 14، صفحه‌ی 332]