قَالَ زین العابدین (علیه‌السلام): «إِنَّ فِی جَهَنَّمَ لَوَادِیاً یقَالُ لَهُ سَعِیرٌ إِذَا خَبَتْ جَهَنَّمُ فُتِحَ سَعِیرُهَا وَ هُوَ قَوْلُهُ «کُلَّما خَبَتْ زِدْناهُمْ سَعِیراً» أَی کُلَّمَا انْطَفَأَتْ»
امام سجاد (علیه‌السلام) فرمودند: «در جهنم وادی‌ای است که به آن سعیر گفته می‌شود. هر وقت [آتشِ] جهنم به خاموشی گراید، سعیر گشوده می‌شود و این، [معنی] سخن خدای متعال است که: «هر بار که آتش آن فرو نشیند، شرارهاى [تازه] برایشان مىافزاییم» یعنی هر وقت [آتش جهنم] بخواهد خاموش شود».
[تفسیر عیاشی، جلد 2، صفحه‌ی 318؛ بحار الانوار، علامه مجلسی، جلد 8، صفحه‌ی 291]