قَالَ رَسولُ اللهِ (صلّی الله علیه و آله و سلّم) فی قوله تعالی «وَ أَسَرُّوا النَّدامَةَ لَـمَّا رَأَوُا العَذابَ» : «یسِرُّونَ النَّدَامَةَ فِی النَّارِ إِذَا رَأَوْا وَلِی اللهِ» فَقِیلَ یا رَسُولَ اللهِ وَ مَا یغْنِیهِمْ إِسْرَارُ النَّدَامَةِ وَ هُمْ فِی العَذَابِ؟ قَالَ: «یکرَهُونَ شَمَاتَةَ الأَعْدَاءِ»
رسول خدا (صلّی الله علیه و آله و سلّم): درباره‌ی این سخن خدای متعال «و چون عذاب را ببینند، پشیمانى خود را پنهان دارند» فرمودند: «هرگاه دوست خدا را ببینند، پشیمانی [خود] در آتش را پنهان می‌دارند».
[از طرف اصحاب،] گفته شد: ای رسول خدا، پنهان کردن پشیمانی در حالی که در عذاب هستند، چه بهره‌ای برایشان دارد؟! فرمودند: [چون] خوش ندارند مورد شماتت [و سرزنش] دشمنانشان قرار گیرند».
[تفسیر قمی، جلد 2، صفحه‌ی 203؛ بحار الانوار، علامه مجلسی، جلد 8، صفحه‌ی 294]