قال الصادق (علیه‌السلام): «إِنَّ أَهْوَنَ النَّاسِ عَذَاباً یَوْمَ القِیامَةِ لَرَجُلٌ فِی ضَحْضَاحٍ مِنْ نَارٍ، عَلَیهِ نَعْلَانِ مِنْ نَارٍ، وَ شِرَاکانِ مِنْ نَارٍ. یَغْلِی مِنْهَا دِمَاغُهُ کَمَا یَغْلِی المِرْجَلُ. مَا یَرَی أَنَّ فِی النَّارِ أَحَداً أَشَدَّ عَذَاباً مِنْهُ وَ مَا فِی النَّارِ أَحَدٌ أَهْوَنُ عَذَاباً مِنْه»
امام صادق (علیه‌السلام) فرمودند: «کمترینِ مردم از لحاظ عذاب در روز قیامت، مردی است در معرض آتش که بر او دو کفش از آتش [می‌پوشانند] و بندش [هم] از آتش است که [به این جهت،] مغزش به جوش می‌آید همانطور که دیگ به جوش می‌آید. احتمال نمی‌دهد که کسی در آتش [جهنم] عذابش از او شدیدتر باشد در حالی که هیچ کس در آتش، کم‌عذاب‌تر از او نیست!».
[تفسیر قمی، جلد 2، صفحه‌ی 257؛ بحار الانوار، علامه مجلسی، جلد 8، صفحه‌ی 295]