قال الباقر (علیه‌السلام): «إِنَّ فِی جَهَنَّمَ لَجَبَلًا یُقَالُ لَهُ الصَّعْدَی وَ إِنَّ فِی الصَّعْدَی لَوَادِیاً یُقَالُ لَهُ سَقَرُ وَ إِنَّ فِی سَقَرَ لـَجُبّاً یُقَالُ لَهُ هَبْهَبُ کُلَّمَا کَشِفَ غِطَاءُ ذَلِکَ الجُبِّ ضَجَّ أَهْلُ النَّارِ مِنْ حَرِّهِ وَ ذَلِکَ مَنَازِلُ الجَبَّارِینَ»
امام باقر (علیه‌السلام) فرمودند: «در جهنم کوهـی است که به آن «صَعـدی» می‌گویند و در صعدی، پرتگاهی است که به آن «سقر» می‌گویند و در سقر چاهی است که به آن «هَبهَب» می‌گویند و هر بار که درِ آن چاه برداشته شود، دوزخیان از حرارت آن، فریاد برمی آورند. این چاه، جایگاه متکبّران است».
[ثواب الاعمال، شیخ صدوق، صفحه‌ی 324؛ محاسن، محدث برقی، جلد 1، صفحه‌ی 214؛ روضة الواعظین، فتال نیشابوری، جلد 418؛ بحار الانوار، علامه مجلسی، جلد 8، صفحه‌ی 297]