قَالَ رَسولُ اللهِ (صلّی الله علیه و آله و سلّم): «وَ الَّذِی نَفْسُ مُحَمَّدٍ بِیدِهِ لَوْ أَنَّ قَطْرَةً مِنَ الزَّقُّومِ قَطَرَتْ عَلَی جِبَالِ الأَرْضِ لَسَاخَتْ إِلَی أَسْفَلِ سَبْعِ أَرَضِینَ وَ لَمَا أَطَاقَتْهُ فَکیفَ بِمَنْ هُوَ شَرَابُهُ؟! وَ الَّذِی نَفْسِی بِیدِهِ لَوْ أَنَّ مِقْمَاعاً [مِقْمَعَةً] وَاحِداً مِمَّا ذَکرَهُ اللهُ فِی کتَابِهِ وُضِعَ عَلَی جِبَالِ الأَرْضِ لَسَاخَتْ إِلَی أَسْفَلِ سَبْعِ أَرَضِینَ وَ لَمَا أَطَاقَتْهُ فَکیفَ بِمَنْ یقَعُ عَلَیهِ یوْمَ القِیامَةِ فِی النَّار»
رسول خدا (صلّی الله علیه و آله و سلّم): فرمودند: «قسم به آن کسی که جان محمد در دست [قدرت و اراده‌ی] اوست اگر قطره‌ای از زقوم [جهنم] بر کوه‌های زمین ریخته شود، آن‌‌ها را به قعر زمین هفتم فرو می‌برد و طاقتش را ندارد؛ پس چگونه است [حال و روز] کسی که نوشیدنی [همیشگی]اش باشد؟!
قسم به کسی که جانم در دست [قدرت و اراده‌ی] اوست اگر یک گرز از گرزهایی که خداوند در کتابش از آن‌‌ها یاد کرده، بر کوه‌های زمین نهاده شود، کوه‌ها به قعر زمین هفتم فرو می‌روند و آن را تحمل نتوانند کرد، پس چگونه است [حال و روز] کسی که در روز قیامت، با آن گرزها در آتش بر او بکوبند؟!».
[الدروع الواقیة، سید بن طاووس، صفحه‌ی 274؛ بحار الانوار، علامه مجلسی، جلد 8، صفحه‌ی 302]