قال السجاد (علیه‌السلام) فی الدعاء: «إِلَهِی لَیتَنِی لَمْ أَسْمَعْ بِذِکرِ جَهَنَّمَ وَ سَلَاسِلِهَا وَ تَثْقِیلِ أَغْلَالِهَا إِلَهِی لَیتَنِی کنْتُ طَائِراً فَأَطِیرَ فِی الهَوَاءِ مِنْ خَوْفِک إِلَهِی الوَیلُ لِی ثُمَّ الوَیلُ لِی إِنْ کانَ إِلَی جَهَنَّمَ مَحْشَرِی إِلَهِی الوَیلُ لِی ثُمَّ الوَیلُ لِی إِنْ کانَ فِی النَّارِ مَجْلِسِی إِلَهِی الوَیلُ لِی ثُمَّ الوَیلُ لِی إِنْ کانَ الزَّقُّومُ فِیهَا طَعَامِی إِلَهِی الوَیلُ لِی ثُمَّ الوَیلُ لِی إِنْ کانَ الحَمِیمُ فِیهَا شَرَابِی إِلَهِی الوَیلُ لِی ثُمَّ الوَیلُ لِی إِنْ کانَ الشَّیطَانُ وَ الکُفَّارُ فِیهَا أَقْرَانِی»
امام سجاد (علیه‌السلام) در دعا فرمودند: «خداوندا کاش خبر جهنم و زنجیرها و سنگینی غُل‌هایش را نشنیده بودم. خداوندا کاش پرنده‌ای بودم که از بیم تو در هوا پرواز می‌کردم [و به این سبب از عذاب تو خلاصی می‌یافتم]. خداوندا وای بر من، وای بر من، اگر حشر من به سوی جهنم باشد. خداوندا وای بر من، وای بر من، اگر جای نشستم در آتش باشد. خداوندا وای بر من، وای بر من، اگر غذایم در جهنم، زقوم باشد. خداوندا وای بر من، وای بر من، اگر آب جوشِ جهنم، آشامیدنی‌ام باشد. خداوندا وای بر من، وای بر من، اگر شیطان و کافران، همنشینان من در جهنم باشند».
[بحار الأنوار، علامه مجلسی، جلد 91، صفحه‌ی 122]