قال السجاد (علیه‌السلام) فی مناجاته: «اللهمَّ وَ خَلَقْتَ نَاراً لِمَنْ عَصَاک وَ أَعْدَدْتَ لِأَهْلِهَا مِنْ أَنْوَاعِ العَذَابِ فِیهَا وَ وَصَفْتَهُ وَ صَنَّفْتَهُ مِنَ الحَمِیمِ وَ الغَسَّاقِ وَ المُهْلِ وَ الضَّرِیعِ وَ الصَّدِیدِ وَ الغِسْلِینِ وَ الزَّقُّومِ وَ السَّلَاسِلِ وَ الأَغْلَالِ وَ مَقَامِعِ الحَدِیدِ وَ العَذَابِ الغَلِیظِ وَ العَذَابِ الشَّدِیدِ وَ العَذَابِ المُهِینِ وَ العَذَابِ المُقِیمِ وَ عَذَابِ الحَرِیقِ وَ عَذَابِ السَّمُومِ وَ ظِلٍّ مِنْ یحْمُومٍ وَ سَرَابِیلِ القَطِرَانِ وَ سُرَادِقَاتِ النَّارِ وَ النُّحَاسِ وَ الزَّقُّومِ وَ الحُطَمَةِ وَ الهَاوِیةِ وَ لَظَی وَ النَّارِ الحَامِیةِ وَ النَّارِ المُوقَدَةِ الَّتِی تَطَّلِعُ عَلَی الأَفْئِدَةِ وَ النَّارِ المُوصَدَةِ ذَاتِ العُمُدِ المُمَدَّدَةِ وَ السَّعِیرِ وَ الحَمِیمِ وَ النَّارِ الَّتِی لَا تُطْفَأُ وَ النَّارِ الَّتِی تَکادُ تَمَیَّزُ مِنَ الغَیظِ وَ النَّارِ الَّتِی وَقُودُهَا النَّاسُ وَ الحِجارَةُ وَ النَّارِ الَّتِی یقَالُ هَلِ امْتَلَأْتِ فَتَقُولُ هَلْ مِنْ مَزِیدٍ وَ الدَّرْک الأَسْفَلِ مِنَ النَّار»
امام سجاد (علیه‌السلام) در مقام مناجات فرمودند: «بار خدایا، برای کسی که نافرمانی تو کند، آتشی آفریدی و در آن برای اهلش انواع عذاب را آماده ساختی و آن عذاب‌ها را با تعابیر گوناگون، وصف و طبقه بندی کردی [آن عذاب‌ها عبارتند از]: جوشاب، زردآب دوزخیان، مس گداخته، خارِ تَر، خونابه، چرکابه، خوراکی که در شکم می‌جوشد، زنجیرها، کندها، گرزهای آهنین، شکنجه‌ی درشت، شکنجه‌ی سخت، شکنجه‌ی خوار کننده، شکنجه‌ی پایدار، شکنجه‌ی سوزان، شکنجه‌ی مرگبار، سایه‌ای از دود تار، تن‌پوش‌های قطران، سراپرده‌های آتش، مس [ذوب شده]، آتش خُرد کننده، سیاه چال، زبانه‌ی آتش، آتش سوزان، آتش افروخته که بر دل‌ها می‌رسد، و آتش احاطه کننده با ستون‌های بلند و کشیده، شعله، آب داغ، آتش خاموش ناشدنی، آتشی که نزدیک است از خشم شکافته شود، آتشی که سوختش مردم و سنگ‌هایند، آتشـی که به او گفته می‌شود: «آیا سیـر شدی؟!» و او [که سیـری‌ناپذیر است] می‌گوید: «آیا باز هم هست؟» و پایین‌ترین طبقه‌ی آتش [بارخدایا به تو پناه می‌بریم از جهنم و عذابهایش]».
[بحار الانوار، علامه مجلسی، جلد 91، صفحه‌ی 135 به نقل از کتاب عتیق غروی]