قَالَ رَسولُ اللهِ (صلّی الله علیه و آله و سلّم): «إذا أدخَلَ اللهُ أهلَ النّارِ النّارَ، یقُولُ لِأَهلِ النّارِ: کم لَبِثتُم فِی الأَرضِ عَدَدَ سِنینَ؟ قَالوا: لَبِثنا یوماً أو بَعضَ یومٍ. فَیقُولُ: بِئسَ مَا اتَّجَرتُم فی یومٍ أو بَعضِ یومٍ، سَخَطی وَ مَعصِیتی وَ نارِی! اُمکثوا فیها خالِدینَ مُخَلَّدینَ. فَیقُولُونَ: «رَبَّنَا أَخْرِجْنَا مِنهْا فَإِنْ عُدْنَا فَإِنَّا ظَالِمُونَ» فَیقُولُ: «اخْسَئُواْ فِیهَا وَ لَا تُکلِّـمُون» ، فَیکونُ ذلِک آخِرَ عَهدِهِم بِکلامِ رَبِّهِم تَعالى.
رسول خدا (صلّی الله علیه و آله و سلّم): فرمودند: «وقتی خداوند متعال، دوزخیان را به دوزخ وارد می‌کند، به اهل دوزخ می‌فرماید: چند سال در زمین، درنگ کردید [و زندگی نمودید]؟
می‌گویند: یک روز یا [حتی کمتر،] پاره‌ای از [یک] روز، درنگ داشتیم.
خدا می‌فرماید: «چه بد تجارتی کردید در یک روز یا پاره‌ای از [یک] روز، خشم و نافرمانی و آتش مرا کسب کردید. جاودانه در آن [خشم من و آتش سوزنده] بمانید».
[حلیة الاولیاء، ابونعیم، جلد 5، صفحه‌ی 132؛ تفسیر ابن کثیر، جلد 5، صفحه‌ی 493؛ اسد الغابه، عسقلانی، جلد 1، صفحه‌ی 344؛ کنز العمال، متقی هندی، جلد 14، صفحه‌ی 485]