قال الباقر (علیه‌السلام): «إذا کانَ یومُ القِیامَةِ جُعِلَ سُرادِقُ مِن نارٍ، وَ جُعِلَ فیهِ أعوانُ الظّالِمینَ، وَ تُجعَلُ لَـهُم أظافیرُ مِن حَدیدٍ یَحُکونَ بِها أبدانَهُم، حَتّى تَبدُوَ أفئِدَتُهُم، وَ یقُولُونَ: رَبَّنا ألَم نَعبُدک؟ فَیُقالُ: بَلى، وَ لکنَّکم کنتُم أعواناً لِلظّالِمینَ»
امام باقر (علیه‌السلام) فرمودند: «چون روز قیامت شود، سراپرده‌ای از آتش برپا می‌گردد و دستیاران ستمگران را در آن، جای می‌دهند و ناخن‌هایی از آهن برایشان قرار می‌دهند که با آن‌‌ها بدن‌هایشان را می‌خارانند، چندان که قلب‌هایشان نمایان می‌شود و می‌گویند: پروردگارا مگر ما تو را عبادت نکردیم؟ گفته می‌شود: چرا؛ لیکن شما [در دنیا] یار ستمگران بودید».
[دُرر الاحادیث النبویة، صفحه‌ی 36]