قَالَ رَسولُ اللهِ (صلّی الله علیه و آله و سلّم): «یرسَلُ البُکاءُ عَلى أهلِ النّارِ، فَیبکونَ حَتّى ینقَطِعَ الدُّموعُ، ثُمَّ یبکُونَ الدَّمَ حَتّى یصیرَ فی وُجوهِهِم کَهَیئَةِ الأُخدودِ؛ لَو أُرسِلتَ فیهِ السُّفُنُ لَجَرَت»
رسول خدا (صلّی الله علیه و آله و سلّم): فرمودند: «اهل آتش [جهنم] را گریه فرا می‌گیرد و چندان می‌گریند که اشک‌ها [می‌خشکد و] قطع می‌شود. آنگاه، چندان خون می‌گریند که [جای اشک در] صورت‌هایشان مانند گودال می‌شود، به طوری که اگر چند کشتی در آن‌‌ها به حرکت در آورده شوند، حرکت می‌کنند».
[سنن ابن ماجه، جلد 2، صفحه‌ی 1446؛ مصنف، ابن ابی شیبه، جلد 8، صفحه‌ی 93؛ صفة النار، ابن ابی الدنیا، صفحه‌ی 131؛ البعث و النشور، صفحه‌ی 325؛ کنز العمال، متقی هندی، جلد 14، صفحه‌ی 531]