قَالَ رَسولُ اللهِ (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم): «یُؤتَى بِرَجُلٍ مِن أهلِ النّارِ فَیَقُولُ لَهُ: یابنَ آدَمَ، کیفَ وَجَدتَ مَنزِلَک؟ فَیقُولُ: أی رَبِّ! شَرُّ مَنزِلٍ. فَیقُولُ: أتَفتَدی مِنهُ بِطِلاعِ الأَرضِ ذَهَباً؟ فَیقُولُ: نَعَم أی رَبِّ. فَیقُولُ: کذَبتَ! قَد سَأَلتُک ما هُوَ أقَلُّ مِن ذلِک فَلَم تَفعَل. فَیُرَدُّ إلَى النّارِ»
رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم): فرمودند: «مردی از اهل آتش را می‌آورند و خداوند به او می‌فرماید: «ای پسر آدم، منزل خود را چگونه یافتی؟» می‌گوید: پروردگارا، بدترین منزل است.
خداوند می‌فرماید: «آیا حاضری به اندازه‌ی زمین، طلا بدهی تا خود را از این منزل آزاد گردانی؟»
می گوید: آری ای پروردگار من.
خداوند می‌فرماید: «دروغ می‌گویی، کمتر از این را از تو خواستم و تو ندادی». آنگاه به سوی آتش برگردانده می‌شود».
[مسند ابن حنبل، جلد 4، صفحه‌ی 477؛ المستدرک علی الصحیحین، حاکم نیشابوری، جلد 2، صفحه‌ی 85؛ البعث و النشور، صفحه‌ی 328؛ کنز العمال، متقی هندی، جلد 4، صفحه‌ی 406]