حاج فردوسی

بِسمِ اللهِ وَ بِاللهِ وَ فِی سَبِیلِ اللهِ
وَ الحَمدُ للهِ وَ الصَلَوةُ عَلَی رَسُولِ اللهِ وَ عَلَی آلِهِ آلِ اللهِ
وَ أفضَلُ التَّحِیات عَلَی بَقِیةِ اللهِ، وَ اللَّعنُ الدَّائِمُ عَلَی أعدَاءِ اللهِ،
مُرتَقِباً لأمرِ اللهِ وَ مُرتَجِیاً لِفَضلِ اللهِ وَ عَلَی المِنهَاجِیّینَ وَ المِنهَاجِیّاتِ سَلامُ اللهِ

غرض از نگارش این اثر، بی‌نیاز کردن منهاجی گرمرو از مراجعه به فقیه خاص و رها شدن از دغدغه‌ی یافتنِ مجتهد اعلم است. کسی که علاوه بر منهاج فردوسیان، به این احتیاطات عمل نماید، نیاز به تقلید نخواهد داشت و به اصطلاح فقهی، «محتاط» خواهد بود. گر چه مشهور این است که احتیاط، همیشه سخت و زمان‌بر است، ولی یافتن اعلم نیز همیشه پرابهام و بر طبق گمان و تخمین است. پس می‌ارزد که منهاجی به جای گشتن به دنبال اعلم، بار تکلیف را خود بر شانه‌ی همت گیرد و چنان عمل کند که قطع و یقین به انجام فرمان مولا برایش حاصل شود.
آنچه در این رساله اتفاق افتاده، جمع‌آوری احتیاطات فقهای بزرگوار شیعه ـ تا حد امکان ـ در فتاواست. کسانی که بخواهند با جوانب این رساله به نحو علمی آشنا شوند، لازم است کتاب «اصول احتیاط منهاج فردوسیان» را به دقت مطالعه نمایند.

در پایان، تصریح و تأکید می‌کنم که این رساله، احتیاطات فتوایی من (حاج فردوسی) نیست بلکه جمع‌بندی‌ای از احتیاطات ده‌ها مرجع پرآوازه‌ی شیعه در قرون اخیر است.
همچنین تصریح و تأکید می‌کنم که عمل به این رساله، فقط برای آن دسته از اصحاب منهاج فردوسیان است که شوق وافری به اطاعت مولا و ترک نافرمانی حضرت او دارند.

وَ آخِرُ دَعوَانَا أَن الحَمدُ لله رَبِّ العَالَمِین
حاج فردوسی
قم مقدسه ـ مردادماه 1393 خورشیدی
مصادف با شهر شوال المکرم 1435 هجری