نمازهای واجب
نمازهای واجب را شش نماز بدانید: اول: نماز یومیه؛ دوم: نماز آیات؛ سوم: نماز میت؛ چهارم: نماز طواف واجب خانه‌ی کعبه؛ پنجم: نماز قضای پدر و مادر که پسر بزرگتر باید بجا آورد؛ ششم: نمازی که به واسطه‌ی اجاره یا نذر یا قسم یا عهد، بر خودتان واجب کرده باشید.
نمازهای واجب یومیه
نمازهای واجب یومیه را پنج نماز به این ترتیب بدانید: ظهر و عصر، هر کدام چهار رکعت؛ مغرب، سه رکعت؛ عشاء چهار رکعت؛ صبح، دو رکعت.
مسأله‌ی 728: در سفر باید نمازهای چهار رکعتیتان را با شرایطی که گفته خواهد شد، دو رکعتی بخوانید.
وقت نماز ظهر و عصر
مسأله‌ی 729: اگر چوب یا چیزی مانند آن را راست در زمین هموار فرو ببرید، صبح که خورشید بیرون می‌آید، سایه‌ی آن به طرف مغرب می‌افتد. و هر چه آفتاب بالا می‌آید، این سایه کم می‌شود. و در شهرهای ما در اول ظهر شرعی به آخرین درجه‌ی کمی می‌رسد، و ظهر که گذشت، سایه‌ی آن به طرف مشرق بر می‌گردد. و هر چه خورشید رو به مغرب می‌رود، سایهاش زیادتر می‌شود. بنابر این وقتی سایه به آخرین درجه‌ی کمی رسید و دو مرتبه رو به زیاد شدن گذاشت، آن لحظه را ظهر شرعی بدانید. ولی در بعضی شهرها مثل مکه که گاهی موقع ظهر، سایه به طور کامل از بین می‌رود، لحظه‌ای که بعد از آن، سایه دوباره پیدا می‌شود را ظهر شرعی قرار دهید.
مسأله‌ی 730: چوب یا چیز دیگری را که برای معین کردن ظهر به زمین فرو می‌برید را «شاخص» بگویید.
مسأله‌ی 731: هر کدام از نماز ظهر و عصر را دارای وقت مخصوص و مشترک بدانید. پس وقت مخصوص نماز ظهر را از اول ظهر تا وقتی که از ظهر به اندازه‌ی خواندن نماز ظهر بگذرد، بدانید. و وقت مخصوص نماز عصر را موقعی که به اندازه‌ی خواندن نماز عصر وقت به غروب مانده باشد، که اگر تا این موقع نماز ظهر را نخوانید، نماز ظهرتان را قضا شده بدانید و باید نماز عصر را بخوانید. و بین وقت مخصوص نماز ظهر و وقت مخصوص نماز عصر را وقت مشترک نماز ظهر و نماز عصر بدانید، که اگر در این وقت مشترک، اشتباهی تمام نماز عصر را پیش از نماز ظهر بخوانید، باید دوباره بعد از نماز ظهر، بخوانید.
مسأله‌ی 732: اگر پیش از خواندن نماز ظهر، سهواً مشغول نماز عصر شوید و در بین نماز بفهمید اشتباه کرده‌اید، چنانچه در وقت مشترک باشد، باید نیت را به نماز ظهر برگردانید. یعنی نیت کنید که آنچه تا به حال خوانده‌اید و آنچه را مشغول آن هستید و آنچه بعد می‌خوانید، همه نماز ظهر باشد. و بعد از آنکه نماز را تمام کردید، نماز عصر را بخوانید. و اگر در وقت مخصوص به ظهر باشید، نیت را به نماز ظهر برگردانید و نماز را تمام کنید، بعد هر دو نماز را به ترتیب بجا آورید.
مسأله‌ی 733: باید در زمان حضور امام (علیهالسلام) در روز جمعه، به جای نماز ظهر، دو رکعت نماز جمعه بخوانید. ولی در زمان غیبت، اگر نماز جمعه بخوانید، باید نماز ظهرتان را هم بخوانید.
مسأله‌ی 734: وقت نماز جمعه را از اول ظهر بدانید تا مقداری که بتوانید نماز جمعه را با شرایط آن، از وضو و حضور در اجتماع، بجا آورید. و اگر امام جمعه هستید، نباید نماز جمعه را از موقعی که عرفاً اول ظهر می‌گویند، تأخیر بیاندازید. و اگر از اوایل ظهر تأخیر افتاد، به جای نماز جمعه، نماز ظهر بخوانید.
وقت نماز مغرب و عشا
مسأله‌ی 735: مغرب را موقعی بدانید که سرخی طرف مشرق که بعد از غروب آفتاب پیدا می‌شود، از بالای سرتان بگذرد.
مسأله‌ی 736: هر کدام از نماز مغرب و عشا را دارای وقت مخصوص و مشترکی بدانید. پس وقت مخصوص نماز مغرب را از اول مغرب بدانید تا وقتی که از مغرب به اندازه‌ی خواندن سه رکعت نماز بگذرد که هر گاه مسافر باشید و تمام نماز عشایتان را سهواً در این وقت بخوانید، باید دوباره آن را بعد از نماز مغرب بخوانید. و وقت مخصوص نماز عشا را موقعی بدانید که به اندازه‌ی خواندن نماز عشا به نصف شب مانده باشد، که اگر تا این موقع نماز مغرب را نخوانید، باید اول، نماز عشا و بعد از آن نماز مغرب را بخوانید. و بین وقت مخصوص نماز مغرب و وقت مخصوص نماز عشا را وقت مشترک نماز مغرب و عشا بدانید، که اگر در این وقت، اشتباهی نماز عشا را پیش از نماز مغرب بخوانید و بعد از نماز ملتفت شوید، باید نماز مغربتان را بخوانید و بعد از آن، نماز عشایتان را دوباره بجا آورید.
مسأله‌ی 737: وقت مخصوص و مشترک ـ که معنی آن در مسأله‌ی پیش گفته شد ـ را برای همه یکسان ندانید، بلکه هر گاه مسافر باشید و به اندازه‌ی خواندن دو رکعت نماز از اول ظهر بگذرد، وقت مخصوص نماز ظهرتان را تمام شده بدانید و خود را داخل در وقت مشترک بشمارید، ولی در غیر سفر، پایان وقت مخصوص و آغاز وقت مشترک را بعد از گذشت زمان لازم برای خواندن چهار رکعت بدانید.
مسأله‌ی 738: هر گاه پیش از خواندن نماز مغرب، سهواً مشغول نماز عشا شوید و در بین نماز بفهمید که اشتباه کرده‌اید، چنانچه تمام آنچه را خوانده‌اید در وقت مشترک خوانده‌اید و به رکوع چهارم نرفته باشید، باید نیت را به نماز مغرب برگردانید و نماز را تمام کنید و بعد نماز عشا را بخوانید. و اگر به رکوع رکعت چهارم رفته‌اید، باید نماز را تمام کرده و دوباره بعد از خواندن نماز مغرب، نماز عشا را بخوانید. اما اگر تمام آن چه را خوانده‌اید در وقت مخصوص نماز مغرب خوانده باشید و پیش از رکوع رکعت چهارم یادتان بیاید، باید نیت را به نماز مغرب برگردانده و نماز را تمام کنید و دوباره نماز مغرب و بعد از آن، عشا را بخوانید.
مسأله‌ی 739: آخر وقت نماز عشا را نصف شب بدانید. پس باید برای نماز مغرب و عشا و مانند اینها، شب را از اول غروب تا اذان صبح حساب کنید، و برای نماز شب و مانند آن، تا اول آفتاب حساب نمایید.
مسأله‌ی 740: اگر از روی معصیت یا به واسطه‌ی عذری نماز مغرب یا عشا را تا نصف شب نخوانید، باید تا قبل از اذان صبح بدون اینکه نیت ادا و قضا کنید، بجا آورید.
وقت نماز صبح
مسأله‌ی 741: نزدیک اذان صبح از طرف مشرق، سفیدیای رو به بالا حرکت می‌کند، که آن را فجر اول گویند. موقعی که آن سفیدی در افق پهن شد را فجر دوم و اول وقت نماز صبح بدانید. و آخر وقت نماز صبح را موقعی که آفتاب بیرون می‌آید، بدانید.
احکام وقت نماز
مسأله‌ی 742: موقعی باید مشغول نماز شوید که یقین کنید «وقت» داخل شده است، یا دو مرد عادل به داخل شدن وقت خبر دهند. یا اذانگوی وقتشناس مورد وثوق، اذان بگوید.
مسأله‌ی 743: هر گاه نابینا یا زندانی و مانند اینها باشید، نباید به ظن به داخل شدن وقت اکتفا کنید و باید تا یقین به داخل شدن وقت نکرده‌اید، مشغول نماز نشوید. ولی اگر به واسطه‌ی ابر یا غبار و مانند اینها که برای همه مانع از یقین کردن است، نتوانید در اول وقتِ نماز، به داخل شدن وقت یقین کنید، باید نماز را تا زمانی که یقین به داخل شدن وقت پیدا کنید، به تأخیر اندازید.
مسأله‌ی 744: اگر دو مرد عادل به داخل شدن وقت خبر دهند یا خودتان یقین کنید که وقت نماز داخل شده و مشغول نماز شوید و در بین نماز بفهمید که هنوز وقت داخل نشده، یا بعد از نماز بفهمید که تمام نماز را پیش از وقت خوانده‌اید، یا در بین نماز بفهمید وقت داخل شده، یا بعد از نماز بفهمید که در بین نماز، وقت داخل شده است، نمازتان را دوباره بخوانید.
مسأله‌ی 745: اگر ملتفت نباشید که باید با یقین به داخل شدن وقت، مشغول نماز شوید، چنانچه بعد از نماز بفهمید که تمام نماز را در وقت خوانده‌اید، نمازتان را صحیح بدانید. ولی اگر بفهمید تمام نماز را پیش از وقت خوانده‌اید، یا نفهمید که در وقت خوانده‌اید یا پیش از وقت، یا بعد از نماز بفهمید که در بین نماز، وقت داخل شده است، باید نمازتان را دوباره بخوانید.
مسأله‌ی 746: اگر یقین کنید وقت داخل شده و مشغول نماز شوید و در بین نماز شک کنید که وقت داخل شده یا نه، یا در بین نماز یقین داشته باشید که وقت داخل شده و شک کنید که آنچه از نماز خوانده‌اید در وقت بوده یا نه، نمازتان را تمام کرده و دوباره بخوانید.
مسأله‌ی 747: اگر وقت نماز به قدری تنگ است که به واسطه‌ی به جا آوردن بعضی از کارهای مستحب نماز، مقداری از آن بعد از وقت خوانده می‌شود، نباید آن مستحبات را بجا آورید. مثلاً اگر به واسطه‌ی خواندن قنوت، مقداری از نماز بعد از وقت خوانده می‌شود، نباید قنوت بخوانید.
مسأله‌ی 748: هر گاه به اندازه‌ی خواندن یک رکعت نماز وقت دارید، باید نماز را به نیت ادا بخوانید. ولی نباید عمداً نماز را تا این وقت به تأخیر اندازید.
مسأله‌ی 749: هر گاه مسافر نباشید، اگر تا غروب آفتاب به اندازه‌ی خواندن پنج رکعت نماز وقت دارید، باید نماز ظهر و عصر، را بخوانید. و اگر کمتر وقت دارید، باید فقط نماز عصر را بخوانید و بعداً نماز ظهر را قضا کنید. و اگر تا نصف شب به اندازه‌ی خواندن پنج رکعت نماز وقت دارید، باید نماز مغرب و عشا را بخوانید. و اگر کمتر وقت دارید، باید فقط نماز عشا را بخوانید و بعداً باید نماز مغرب را بدون مشخص کردن ادا یا قضا، بخوانید.
مسأله‌ی 750: هر گاه مسافر باشید، اگر تا غروب به اندازه‌ی خواندن سه رکعت نماز وقت دارید، باید نماز ظهر و عصر را بخوانید. و اگر کمتر وقت دارید، باید فقط عصر را بخوانید و بعداً نماز ظهر را قضا کنید. و اگر تا نصف شب به اندازه‌ی خواندن چهار رکعت نماز وقت دارید، باید نماز مغرب و عشا را بخوانید. و اگر کمتر وقت دارید، باید فقط نماز عشا را بخوانید و بعداً باید نماز مغرب را بدون مشخص کردن ادا یا قضا، بخوانید. و چنانچه بعد از خواندن نماز عشا معلوم شود که به مقدار یک رکعت یا بیشتر وقت به نصف شب مانده است، باید فوراً نماز مغرب را بدون مشخص کردن ادا یا قضا، بجا آورید.
مسأله‌ی 751: باید نمازهای یومیه را در اول وقت آن بخوانید. و هر چه به اول وقت نزدیکتر باشد، بهتر است، مگر آنکه تأخیر آن از جهتی بهتر باشد.
مسأله‌ی 752: هرگاه عذری داشته باشید که اگر بخواهید در اول وقت، نماز بخوانید، ناچار باشید مثلاً بدون ساتر یا با لباس نجس نماز بخوانید، چنانچه بدانید که عذرتان تا آخر وقت باقی است، می‌توانید در اول وقت نماز بخوانید. ولی اگر بدانید که عذرتان تا آخر وقت برطرف می‌شود، باید صبرکنید و بدون عذر نماز بخوانید. مثلاً اگر لباستان نجس باشد و احتمال دهید که می‌توانید تا قبل از تمام شدن وقت نماز، آن را تطهیر کنید، باید صبر نمایید و در آخر وقت، نماز بخوانید. البته آن مقدار صبر را هم لازم ندانید که فقط بتوانید کارهای واجب نماز را انجام دهید، بلکه اگر برای مستحبات نماز مانند اذان و اقامه و قنوت هم وقت باشد، می‌توانید تیمّم کنید و نمازتان را با آن مستحبات بجا آورید.
مسأله‌ی 753: هر گاه مسائل نماز و شکیات و سهویات را نمی‌دانید و احتمال می‌دهید که یکی از اینها در نماز پیش آید، باید برای یاد گرفتن اینها نماز را از اول وقت به تأخیر اندازید. ولی اگر اطمینان دارید که نماز را به طور صحیح تمام می‌کنید، می‌توانید در اول وقت مشغول نماز شوید. پس اگر در نماز، مسأله‌ای که حکم آن را نمی‌دانید پیش نیاید، نمازتان را صحیح بدانید. و اگر مسأله‌ای که حکم آن را نمی‌دانید پیش آید، می‌توانید به یکی از دو طرفی که احتمال می‌دهید عمل نمایید و نماز را تمام کنید. ولی بعد از نماز باید مسأله را بپرسید که اگر نمازتان باطل بوده، دوباره بخوانید.
مسأله‌ی 754: اگر وقت نماز وسعت داشته باشد و طلبکارتان هم طلب خود را مطالبه کند، در صورتی که ممکن است، باید اول قرض خود را بدهید، بعد نماز بخوانید. و همچنین است اگر کار واجب دیگری که باید فوراً آن را بجا آورید، پیش آید. مثلاً ببینید مسجد، نجس است، که باید اول مسجد را تطهیر کنید، بعد نماز بخوانید. و چنانچه اول نماز بخوانید، خود را معصیتکار بدانید ولی نمازتان را صحیح بشمارید.
نمازهایی که باید به ترتیب بخوانید
مسأله‌ی 755: باید نماز عصر را بعد از نماز ظهر، و نماز عشا را بعد از نمازمغرب بخوانید. و اگر عمداً نماز عصر را پیش از نماز ظهر و نماز عشا را پیش از نماز مغرب بخوانید، باید دوباره به ترتیب بخوانید.
مسأله‌ی 756: اگر به نیت نماز ظهر، مشغول نماز شوید و در بین نماز یادتان بیاید که نماز ظهر را خوانده‌اید، نباید نیتتان را به نماز عصر برگردانید، بلکه باید نماز را به نیت نماز قضا یا نافله‌ی قضا ـ اگر به رکوع رکعت سوم نرسیده باشید ـ برگردانید و پس از تمام کردن، نماز عصر را بخوانید. و همینطور است در نماز مغرب و عشا.
مسأله‌ی 757: اگر در بین نماز عصر یقین کنید که نماز ظهر را نخوانده‌اید و نیت را به نماز ظهر برگردانید، چنانچه یادتان بیاید که نماز ظهر را خوانده‌اید، باید نیت را به نماز عصر برگردانید، و بعد از تمام کردن نماز، دوباره نماز عصر را بخوانید.
مسأله‌ی 758: اگر در بین نماز عصر شک کنید که نماز ظهر را خوانده‌اید یا نه، باید نیت را به نماز ظهر برگردانید. ولی اگر وقت به قدری کم است که بعد از تمام شدن نماز، آفتاب غروب می‌کند، باید به نیت نماز عصر، نماز را تمام کنید و بهتر است نماز ظهرتان را قضا نمایید.
مسأله‌ی 759: اگر در نماز عشا پیش از رکوع رکعت چهارم شک کنید که نماز مغرب را خوانده‌اید یا نه، چنانچه وقت نماز به قدری کم است که بعد از تمام شدن نماز، نصف شب می‌شود، باید به نیت عشا، نماز را تمام کنید. و بعد نماز مغرب را بدون نیت ادا یا قضا بجا آورید. و اگر بیشتر وقت دارید و یک رکعت از آن در وقت مشترک واقع شده باشد، باید نیت را به نماز مغرب برگردانید و نماز را سه رکعتی تمام کنید، بعد نماز عشا را بخوانید.
مسأله‌ی 760: اگر در نماز عشا بعد از رسیدن به رکوع رکعت چهارم، شک کنید که نماز مغرب را خوانده‌اید یا نه، باید نماز را تمام کنید، بعد نماز مغرب را بخوانید. و بعد از آن، نماز عشا را نیز اعاده نمایید، مگر این که این شک، در وقت مخصوص نماز عشا باشد، که در این صورت نماز را تمام کنید و بعد از خواندن نماز مغرب، نماز عشا را دوباره بخوانید.
مسأله‌ی 761: اگر نمازی را که خوانده‌اید احتیاطاً دوباره بخوانید و در بین نماز یادتان بیاید، نمازی که باید پیش از آن بخوانید را نخوانده‌اید، نباید نیت را به آن نماز برگردانید. مثلاً موقعی که نماز عصر را احتیاطاً می‌خوانید، اگر یادتان بیاید نماز ظهر را نخوانده‌اید، نباید نیت را به نماز ظهر برگردانید.
مسأله‌ی 762: نباید نیت را از نماز قضا به نماز ادا، و از نماز مستحب به نماز واجب برگردانید.
مسأله‌ی 763: اگر وقت نماز ادا وسعت داشته باشد، می‌توانید در بین نماز، نیت را به نماز قضا برگردانید، ولی باید برگرداندن نیت به نماز قضا ممکن باشد. مثلاً اگر مشغول نماز ظهر هستید، در صورتی می‌توانید نیت را به قضای نماز صبح برگردانید که داخل در رکوع رکعت سوم نشده باشید. البته به شرطی که در وسط نماز یادتان بیاید که نماز قضا دارید، ولی اگر از اول نماز، یادتان باشد که نماز قضا دارید، نیت را از ادا به قضا برنگردانید.
نمازهای مستحب
مسأله‌ی 764: نمازهای مستحبی که آنها را «نافله» می‌گویند را زیاد بدانید. و بین نمازهای مستحبی، به خواندن نافله‌های شبانهروز بیشتر سفارش شده، و آنها را در غیر روز جمعه، سی و چهار رکعت بدانید، که هشت رکعت آن را نافله‌ی ظهر و هشت رکعت را نافله‌ی عصر و چهار رکعت را نافله‌ی مغرب و دو رکعت را نافله‌ی عشا و یازده رکعت را نافله‌ی شب و دو رکعت را نافله‌ی صبح بشمارید. و چون دو رکعت نافله‌ی عشا را باید نشسته بخوانید، یک رکعت حساب کنید. ولی در روز جمعه، بر شانزده رکعت نافله‌ی ظهر و عصر، چهار رکعت اضافه کنید و بهتر است تمام بیست رکعت را پیش از اذان ظهر بخوانید.
مسأله‌ی 765: از یازده رکعت نافله‌ی شب، هشت رکعت آن را باید به نیت نافله‌ی شب، و دو رکعت آن را به نیت نماز شفع، و یک رکعت آن را به نیت نماز وتر بخوانید. و آداب کامل نافله‌ی شب در کتاب مجموعه‌ی قوانین عملی منهاج فردوسیان گفته شده است.
مسأله‌ی 766: نمازهای نافله را می‌توانید نشسته بخوانید ولی بهتر است هر دو رکعت نماز نافله‌ی نشسته را یک رکعت حساب کنید. مثلاً اگر می‌خواهید نافله‌ی ظهر را که هشت رکعت (چهار دو رکعتی) است نشسته بخوانید، بهتر است شانزده رکعت (هشت دو رکعتی) بخوانید. و اگر می‌خواهید نماز وتر را نشسته بخوانید، دو نماز یک رکعتی نشسته بخوانید.
مسأله‌ی 767: نباید در سفری که نماز ظهر و عصرتان شکسته است، نافله‌ی ظهر و عصر را بخوانید. ولی نافله‌ی عشا را می‌توانید به امید این که مطلوب باشد، بجا آورید.
وقت نافله‌های یومیه
مسأله‌ی 768: نافله‌ی ظهر را پیش از نماز ظهر بخوانید. و وقت فضیلت آن را از اول ظهر بدانید تا موقعی که آن مقدار از سایه‌ی شاخص که بعد از ظهر پیدا می‌شود، به اندازه‌ی دو هفتم آن شود. مثلاً اگر درازی شاخص هفت وجب باشد، هر وقت مقدار سایه‌ای که بعد از ظهر پیدا می‌شود به دو وجب رسید، آن را آخر وقت فضیلت نافله‌ی ظهر بدانید. ولی تا آخر وقت فریضه، می‌توانید پیش از نماز ظهر بجا آورید. و همچنین وقت ادای نافله‌ی عصر را تا وقت ادای فریضه‌ی عصر بدانید.
مسأله‌ی 769: نافله‌ی عصر را پیش از نماز عصر بخوانید. و وقت فضیلت آن را تا موقعی بدانید که آن مقدار از سایه‌ی شاخص که بعد از ظهر پیدا می‌شود، به چهارهفتم آن برسد. و چنانچه بخواهید نافله‌ی ظهر را بعد از نماز ظهر، یا نافله‌ی عصر را بعد از نماز عصر بخوانید، نیت ادا و قضا نکنید.
مسأله‌ی 770: وقت نافله‌ی مغرب را از بعد از تمام شدن نماز مغرب بدانید تا وقتی که سرخی طرف مغرب که بعد از غروب کردن آفتاب در آسمان پیدا می‌شود، از بین برود. و پس از آن تا پایان وقت نماز مغرب، می‌توانید نافله‌اش را بدون نیت ادا و قضا بخوانید.
مسأله‌ی 771: وقت نافله‌ی عشا را از بعد از تمام شدن نماز عشا تا نصف شب بدانید. و بهتر است بلافاصله بعد از نماز عشا بخوانید.
مسأله‌ی 772: نافله‌ی صبح را پیش از نماز صبح بخوانید و وقت فضیلت آن را از بعد از فجر اول بدانید تا وقتی که سرخی طرف مشرق پیدا شود. و نشانه‌ی فجر اول، در وقت نماز صبح گفته شد. و می‌توانید نافله‌ی صبح را بلافاصله بعد از نافله‌ی شب بخوانید.
مسأله‌ی 773: وقت نافله‌ی شب را از نصف شب تا اذان صبح بدانید، و بهتر است نزدیک اذان صبح بخوانید.
مسأله‌ی 774: هر گاه مسافر باشید یا برایتان سخت باشد که نافله‌ی شب را بعد از نصف شب بخوانید، می‌توانید آن را در اول شب بجا آورید.
نماز غفیله
مسأله‌ی 775: یکی از نمازهای مستحبی را نماز غفیله بدانید که بین نماز مغرب و عشا و در صورتی که وقت کافی برای خواندن چهار رکعت (دو دو رکعتی) نافله‌ی نماز مغرب داشته باشید، بخوانید. و وقت آن را از بعد از نماز مغرب بدانید تا وقتی که سرخی طرف مغرب از بین برود. و در رکعت اول آن بعد از حمد، به جای سوره، این آیه را بخوانید: «وَ ذَا النُّونِ اِذْ ذَهَبَ مُغاضِباً فَظَنَّ اَنْ لَنْ نَقْدِرَ عَلَیْهِ فَنَادىَ فِى الظُّلُماتِ اَنْ لا اِلهَ اِلاَّ اَنْـتَ سُبْحَانَکَ اِنّى کُنْتُ مِنَ الظَّـالِمِینَ فَاستَجَبْنا لَهُ وَ نَجَّیْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ کَذلِکَ نُنْجِى الْمُؤْمِنینَ». و در رکعت دوم بعد از حمد به جای سوره، این آیه را بخوانید: «وَ عِنْدَهُ مفاتِحُ الْغَیْبِ لایَعْلَمُها اِلاّ هُوَ و یَعْلَمُ مَا فِى الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ و مَا تَسْقُطُ مِنْ وَرَقَةٍ اِلاّ یَعْلَمُهَا وَ لاَ حَبَّةٍ فى ظُلُمـاتِ الاَرْضِ وَ لاَ رَطْبٍ وَ لاَ یابِسٍ اِلاَّ فِى کِتابٍ مُبینٍ». و در قنوت آن بگویید: «اَلّلهُمَّ اِنّى اَسأَلُکَ بِمَفاتِحِ الْغَیْبِ اَلّتِى لا یَعْلَمُهَا اِلاَّ اَنْتَ اَنْ تُصَلِّىَ عَلَى مَحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اَنْ تَغْفِرَ لى ذُنُوبى». سپس حاجت‌های خود را بخواهید. و بعد بگویید: «اَلّلهُمَّ اَنْتَ وَلِىُّ نِعْمَتِى وَ الْقادِرُ عَلَى طَلِبَتىِ تَعْلَمُ حاجَتِى فَأسْأَلُکَ بِحَقِّ مُحَمّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ عَلَیْهِ و عَلَیْهِمُ السَّلامُ لَمَّا قَضَیْتَهَا لِى».