مسأله‌ی 1370: هر گاه نماز واجب خود را در وقت آن نخوانده باشید، باید قضای آن را بجا آورید، اگر چه در تمام وقت نماز، خوابمانده یا به واسطه‌ی سستی، نماز نخوانده باشید، ولی قضا کردن نمازهای یومیه‌ای که منهاجیات در حال حیض یا نفاس نخوانده‌اند را لازم ندانند.
مسأله‌ی 1371: اگر بعد از وقت نماز بفهمید نمازی که خوانده‌اید باطل بوده، باید قضای آن را بخوانید.
مسأله‌ی 1372: نباید در خواندن نمازهای قضایتان کوتاهی کنید و بهتر است هر نمازی که فوت می‌شود را فوراً قضا نمایید.
مسأله‌ی 1373: بهتر است تا زمانی که نماز قضا دارید، به جای خواندن نماز مستحبی، نمازهای قضایتان را بجا آورید.
مسأله‌ی 1374: اگر احتمال دهید که نماز قضایی دارید یا نمازهایی را که خوانده‌اید صحیح نبوده، خوب است قضای آن را بجا آورید.
مسأله‌ی 1375: قضای نمازهای یومیه را تا جایی که امکان دارد، به ترتیبی که فوت شده بجا آورید.
مسأله‌ی 1376: اگر بخواهید قضای چند نماز غیر یومیه مانند نماز آیات را بخوانید یا مثلاً بخواهید قضای یک نماز یومیه و چند نماز غیر یومیه را بخوانید، به ترتیب خواندن آنها را لازم ندانید.
مسأله‌ی 1377: اگر ندانید کدامیک از نمازهایی که از شما فوت شده، جلوتر بوده، تا جایی که امکان دارد، طوری آنها را بخوانید که یقین کنید به ترتیبی که قضا شده بجا آورده‌اید.
مسأله‌ی 1378: اگر بدانید نمازهایی که از شما قضا شده، کدام یک جلوتر قضا شده، آنچه اول قضا شده را اول بخوانید و دومی را بعد و همین طور.
مسأله‌ی 1379: هر گاه بخواهید برای مرده‌ای نماز قضا بخوانید، و آن مرده، ترتیب قضا شدن را روشن کرده باشد، باید به همان ترتیب، قضا را بجا بیاورید.
مسأله‌ی 1380: هر گاه بخواهید چند نفر را اجیرکنید که برای مرده‌ای نماز بخوانند، و آن مرده، ترتیب قضا شدن را روشن کرده باشد، باید برایشان وقتی معین کنید تا در یک زمان، بیش از یک نفر مشغول نماز برای آن مرده نباشد.
مسأله‌ی 1381: اگر بدانید که مرده، ترتیب قضا شدن را نمی‌دانسته یا ندانید که می‌دانسته، باید طوری نمازهایش را قضا کنید که یقین به مراعات ترتیب حاصل کنید.
مسأله‌ی 1382: هر گاه بخواهید چند نفر را اجیرکنید که برای مرده‌ای نماز بخوانند، و آن مرده، ترتیب قضا شدن را روشن نکرده باشد، بهتر است برای هر کدام وقتی معین کنید تا همه با هم شروع به خواندن نماز قضا نکنند.
مسأله‌ی 1383: هر گاه چند نماز از شما قضا شده باشد و شماره‌ی آنها را ندانید، مثلاً ندانید چهار نماز بوده یا پنج نماز، یا شماره‌ی آنها را می‌دانسته‌اید ولی فراموش کرده‌اید، به قدری نماز بخوانید که یقین کنید تمام آن را بجا آورده‌اید.
مسأله‌ی 1384: هر گاه یک نماز قضا از امروز یا روزهای پیش دارید، قبل از خواندن نماز اداء، نماز قضایتان را بخوانید.
مسأله‌ی 1385: هر گاه بدانید یک نماز چهار رکعتی نخوانده‌اید ولی ندانید نماز ظهر است یا عصر یا عشاء، باید یک نماز چهار رکعتی به نیت قضای نمازی که نخوانده‌اید، بخوانید و می‌توانید آن را با صدای بلند یا آهسته بخوانید.
مسأله‌ی 1386: هر گاه از روزهای گذشته نمازهای قضا داشته باشید و یک نماز یا بیشتر هم امروز از شما قضا شده باشد، بهتر است نمازهای قضا، مخصوصاً نماز قضای امروز را پیش از نماز ادا بخوانید.
مسأله‌ی 1387: تا زنده هستید ـ اگر چه از خواندن نمازهای قضایتان عاجز باشید ـ قضا کردن دیگری را کافی ندانید و باید وصیت کنید تا بعد از مردن، برایتان قضا کنند.
مسأله‌ی 1388: می‌توانید نماز قضا را با جماعت بخوانید، چه نماز امام جماعت ادا باشد یا قضا، و لازم ندانید هر دو یک نماز را بخوانید بلکه مثلاً می‌توانید نماز قضای صبح را با نماز ظهر امام جماعت بخوانید.
مسأله‌ی 1389: فرزندان ممیزتان یعنی کودکانتان که خوب و بد را می‌فهمند را به نماز خواندن و عبادت‌های دیگر عادت دهید و به قضای نمازها هم وادار نمایید.
نماز قضای پدر و مادر که پسر بزرگتر باید بخواند
مسأله‌ی 1390: هر گاه پسر بزرگتر باشید و پدر یا مادرتان ـ چه با عذر و چه از روی نافرمانی ـ نماز یا روزهشان را بجا نیاورده باشند، باید بعد از فوتشان، قضا نمایید یا برای انجام آن اجیر بگیرید. و اگر پدر یا مادرتان پسر نداشته باشند و شما دختر بزرگترشان هستید، اگر نماز یا روزهشان را بجا نیاورده باشند، باید بعد از فوتشان، قضا نمایید یا برای انجام آن اجیر بگیرید.
مسأله‌ی 1391: هر گاه پسر بزرگتر باشید و شک داشته باشید که پدر یا مادرتان نماز یا روزه‌ی قضا داشته‌اند یا نه، قضای نماز و روزه را بر خود لازم ندانید.
مسأله‌ی 1392: هر گاه پسر بزرگتر باشید و بدانید که پدر یا مادرتان نماز قضا داشته‌اند ولی شک کنید که بجا آورده‌اند یا نه، باید قضا نمایید.
مسأله‌ی 1393: هر گاه معلوم نباشد که پسر بزرگتر کدام است، قضای نماز و روزه‌ی پدر و مادر را بین خودتان قسمت کنید یا برای انجام آن قرعه بزنید.
مسأله‌ی 1394: هر گاه پسر بزرگتر باشید و پدر یا مادرتان وصیت کرده باشد که برای نماز و روزه‌ی او اجیر بگیرید، بعد از آنکه اجیر، نماز و روزه‌ی او را به طور صحیح بجا آورد یا کسی حاضر شد مجانی از طرف میت نماز و روزه‌اش را قضا نماید، چیزی بر خود واجب ندانید.
مسأله‌ی 1395: هر گاه پسر بزرگتر باشید و بخواهید نماز پدر و مادرتان را قضا کنید، باید به تکلیف خودتان عمل کنید، مثلاً قضای نماز صبح و مغرب و عشا را باید بلند بخوانید.
مسأله‌ی 1396: هر گاه خودتان نماز و روزه‌ی قضا داشته باشید، اگر نماز و روزه‌ی پدر و مادر هم بر شما واجب شود، هر کدام را بخواهید، می‌توانید اول بجا آورید.
مسأله‌ی 1397: هر گاه پسر بزرگتر باشید ولی موقع مرگ پدر یا مادر، نابالغ یا دیوانه بوده‌اید، وقتی که بالغ یا عاقل شدید، باید نماز و روزه‌ی پدر یا مادرتان را قضا نمایید، و چنانچه برادر بزرگترتان که پسر بزرگتر است، در موقع مرگ پدر یا مادرتان، نابالغ یا دیوانه بوده و پیش از بالغ شدن یا عاقل شدن بمیرد، شما که پسر دوم هستید باید بجا آورید.
مسأله‌ی 1398: هر گاه پسر دوم باشید و برادر بزرگترتان که پسر بزرگتر است، پیش از آنکه نماز و روزه‌ی پدر یا مادرتان را قضا کند بمیرد، چنانچه بین مرگ پدر یا مادرتان و مرگ او به قدری طول کشیده که می‌توانسته قضای نماز و روزه‌ی آنها را بجا آورد، قضایش را بر خودتان لازم ندانید، ولی اگر این مقدار طول نکشیده، شما که پسر دوم هستید، باید نماز و روزه‌ی پدر یا مادرتان را قضا کنید.