حاج فردوسی

مسأله‌ی 1399: نمازهای واجبتان خصوصاً نمازهای یومیه را به جماعت بخوانید و بر جماعت خواندنِ نماز صبح و مغرب و عشا، بخصوص اگر همسایه‌ی مسجد باشید یا صدای اذان مسجد را بشنوید، بیشتر مواظبت کنید.
مسأله‌ی 1400: در روایتی وارد شده است که اگر یک نفر به امام جماعت اقتدا کند، هر رکعت از نماز آنان ثواب صد و پنجاه نماز دارد و اگر دو نفر اقتدا کنند، هر رکعتی ثواب ششصد نماز دارد و هر چه بیشتر شوند، ثواب نمازشان بیشتر می‌شود تا به ده نفر برسد و عده‌ی آنان که از ده گذشت، اگر تمام آسمانها کاغذ و دریاها مرکب و درختها قلم و جن و انس و ملائکه نویسنده شوند، نمی‌توانند ثواب یک رکعت آن را بنویسند.
مسأله‌ی 1401: نباید نماز جماعت را از روی بیاعتنایی و بدون عذر ترک کنید.
مسأله‌ی 1402: بهتر است صبر کنید که نماز را به جماعت بخوانید. و نماز جماعت را از نماز اول وقت که تنها خوانده شود، بهتر بدانید. و نیز نماز جماعتی را که مختصر بخوانید، از نماز فرادایی که آن را طول بدهید، بهتر بشمارید.
مسأله‌ی 1403: وقتی که جماعت بر پا می‌شود، گر چه نمازتان را به تنهایی خوانده باشید، دوباره با جماعت بخوانید و اگر بعد بفهمید که نماز اولتان باطل بوده، نماز دوم را کافی بدانید.
مسأله‌ی 1404: هر گاه نمازتان را به عنوان امام یا مأموم به جماعت خواندید، همان نماز را دوباره به عنوان امام یا مأموم با افراد دیگر بجا نیاورید، مگر این که در نماز اولتان احتمال فساد بدهید.
مسأله‌ی 1405: هر گاه در نماز دچار وسواس می‌شوید و فقط در صورتی که نماز را با جماعت بخوانید از وسواس راحت می‌گردید، باید نماز را با جماعت بخوانید.
مسأله‌ی 1406: هر گاه پدر یا مادرتان به شما امر کند که نماز را به جماعت بخوانید، باید نماز را به جماعت بخوانید.
مسأله‌ی 1407: نماز مستحب را نباید با جماعت بخوانید، مگر نماز استسقاء که برای آمدن باران است. و هر گاه در نماز عید فطر و قربان در عصر غیبت استاد حاضر (ارواحنا فداه) شرکت کردید، حمد و سوره‌تان را بخوانید.
مسأله‌ی 1408: موقعی که امام جماعت، نماز یومیه می‌خواند، می‌توانید هر کدام از نمازهای یومیه را به او اقتدا کنید، ولی اگر نماز یومیهاش را احتیاطاً دوباره می‌خواند، اقتدا نکنید.
مسأله‌ی 1409: هر گاه امام جماعت قضای نماز یومیه‌ی خود را می‌خواند، می‌توانید به او اقتدا کنید، ولی اگر نمازش را احتیاطاً قضا می‌کند یا قضای احتیاطی نماز کس دیگری را می‌خواند، اقتدا نکنید.
مسأله‌ی 1410: هر گاه ندانید نمازی را که امام می‌خواند، نماز واجب یومیه است یا نماز مستحب، نباید به او اقتدا کنید.
مسأله‌ی 1411: هر گاه محراب، آنقدر فرو رفتگی داشته باشد که اگر دو طرف محراب بایستید، امام جماعت را نبینید، نباید اقتدا کنید.
مسأله‌ی 1412: هر گاه دو طرف صف ایستاده باشید و به واسطه‌ی طولانی شدن صف اول، امام را نبینید، می‌توانید اقتدا کنید و نیز اگر به واسطه‌ی طولانی شدن یکی از صف‌های دیگر، صف جلوی خود را نبینید، می‌توانید اقتدا نمایید.
مسأله‌ی 1413: هر گاه صف‌های جماعت تا درِ مسجد برسد، می‌توانید مقابلِ در و پشت صف بایستید و پشت سر آنان نیز می‌توانید اقتدا کنید، ولی اگر دو طرف بایستید، صف جلو را نمی‌بینید، اقتدا نکنید.
مسأله‌ی 1414: هر گاه پشت ستون بایستید، اگر از طرف راست یا چپ به واسطه‌ی مأموم دیگر به امام متصل نباشید، نباید اقتدا کنید. بلکه اگر از دو طرف هم متصل باشید، ولی از صف جلو، حتی یک نفر را هم نبینید، نباید اقتدا کنید.
مسأله‌ی 1415: هر گاه امام جماعت باشید، نباید جای ایستادنتان از جای ایستادن مأمومین، بلندتر باشد ولی اگر مقدار خیلی کمی بلندتر باشد، دارای اشکال ندانید. همچنین نباید به امام جماعتی که جایش از جای شما بلند‌تر است اقتدا کنید. و نیز اگر بخواهید در زمین سراشیب امام جماعت باشید، هر گاه در طرفی که بلندتر است بایستید، در صورتی می‌توانید که سراشیبی آن زیاد نباشد و طوری باشد که به آن زمین مسطح بگویند.
مسأله‌ی 1416: هر گاه مأموم باشید و جایتان بلندتر از جای امام باشد، در صورتی که بلندیاش به مقدار متعارف زمان قدیم باشد، مثل آن که امام در صحن مسجد و مأموم در پشت بام بایستد، می‌توانید اقتدا کنید، ولی در ساختمان‌های چند طبقه‌ی این زمان نباید اقتدا کنید.
مسأله‌ی 1417: اگر بین کسانی که در یک صف ایستاده‌اید، بچه‌ی ممیّز یعنی بچه‌ای که خوب و بد را می‌فهمد فاصله شود، در صورتی که نماز او را صحیح بدانید می‌توانید اقتدا کنید ولی اگر شک در صحت نماز او داشته باشید و فاصله زیاد باشد که اتصال بقیه‌ی صف به امام به وسیله‌ی آن کودک باشد، نباید اقتدا کنید، بلی فاصله شدن یک کودک ـ هر چند نمازش باطل باشد ـ را مانع اتصال به جماعت ندانید.
مسأله‌ی 1418: هر گاه بعد از تکبیر امام، صف جلوتان آماده‌ی نماز بوده، و تکبیر گفتن آنان نزدیک باشد، شما که در صف بعد ایستاده‌اید، می‌توانید تکبیر بگویید، ولی بهتر است صبر کنید تا تکبیر صف جلو تمام شود.
مسأله‌ی 1419: اگر بدانید نماز یک صف از صف‌های جلو باطل است، نباید در صف‌های بعدی اقتدا کنید، ولی اگر ندانید نماز آنان صحیح است یا نه، می‌توانید اقتدا نمایید.
مسأله‌ی 1420: هرگاه بدانید نماز امام جماعت باطل است، مثلاً بدانید امام وضو ندارد، اگر چه خود امام ملتفت نباشد، نباید به او اقتدا کنید.
مسأله‌ی 1421: اگر بعد از نماز بفهمید که امام جماعت عادل نبوده، یا کافر بوده، یا به جهتی نمازش باطل بوده، مثلاً بیوضو نماز خوانده است، نمازتان را صحیح بدانید.
مسأله‌ی 1422: اگر در بین نماز شک کنید که اقتدا کرده‌اید یا نه، چنانچه در حالی باشید که وظیفه‌ی مأموم است، مثلاً به حمد و سوره‌ی امام گوش می‌دهید باید نماز را به جماعت تمام کنید، ولی اگر مشغول کاری باشید که هم وظیفه‌ی امام و هم وظیفه‌ی مأموم است، مثلاً در رکوع یا سجده باشید، باید نماز را به نیت فرادی تمام نمایید.
مسأله‌ی 1423: تا ناچار نشده‌اید، در بین نماز جماعت، نیت فرادا نکنید.
مسأله‌ی 1424: هر گاه به واسطه‌ی عذری بعد از حمد و سوره‌ی امام یا در بین حمد و سوره‌ی امام، نیت فرادا کنید، باید حمد و سوره را از اول بخوانید.
مسأله‌ی 1425: هر گاه در بین نماز جماعت، نیت فرادا نمایید، یا مردد شوید که نیت فرادا کنید یا نه، باید نمازتان را فرادا تمام کنید.
مسأله‌ی 1426: هر گاه در بین نماز جماعت شک کنید که نیت فرادا کرده‌اید یا نه، باید بنا بگذارید که نیت فرادا نکرده‌اید.
مسأله‌ی 1427: اگر موقعی که امام در رکوع است، اقتدا کنید و به رکوع امام برسید، اگر چه ذکر امام تمام شده باشد، نمازتان به طور جماعت را صحیح بدانید و یک رکعت حساب کنید، اما اگر به مقدار رکوع خم شوید ولی به رکوع امام نرسید، نیتتان را تبدیل به نافله کنید و نماز را به هم بزنید و در رکعت بعدی اقتدا نمایید.
مسأله‌ی 1428: اگر موقعی که امام در رکوع است اقتدا کنید و به مقدار رکوع خم شوید ولی شک کنید که به رکوع امام رسیدید یا نه، نیتشان را تبدیل به نافله کنید و نماز را به هم بزنید و در رکعت بعدی اقتدا نمایید.
مسأله‌ی 1429: اگر موقعی که امام جماعت در رکوع است اقتدا کنید و پیش از آن که به اندازه‌ی رکوع خم شوید، امام سر از رکوع بردارد، نیتتان را تبدیل به نافله کنید و نماز را به هم بزنید و در رکعت بعدی اقتدا نمایید.
مسأله‌ی 1430: اگر اول نماز یا بین حمد و سوره اقتدا کنید و سهواً پیش از آن که به رکوع بروید، امام سر از رکوع بردارد، نمازتان را صحیح بشمارید، ولی چنانچه عمداً رکوع را به تأخیر اندازید، باید نماز را تمام کنید و دوباره بخوانید.
مسأله‌ی 1431: هر گاه موقعی برسید که امام جماعت مشغول خواندن تشهد آخر نماز است، چنانچه بخواهید به ثواب جماعت برسید، باید بعد از نیت و گفتن تکبیرة الاحرام بنشینید و تشهد را با امام بخوانید، ولی سلام را نگویید و صبر کنید تا امام، سلام نماز را بدهد، بعد بایستید و بدون آن که دوباره نیت کنید یا تکبیر الاحرام بگویید، حمد و سوره را بخوانید و آن را رکعت اول نماز خود حساب کنید.
مسأله‌ی 1432: در نماز جماعت نباید جلوتر از امام یا مساوی با او بایستید، بلکه باید در محل اعضای سجده و حرکات نماز، قدری عقب‌تر باشید.
مسأله‌ی 1433: در نماز جماعت نباید بین شما و امام، پرده و مانند آن که پشتش دیده نمی‌شود فاصله باشد، بلکه شیشه و مانند آن که پشتش دیده می‌شود نیز فاصله نباشد. و همچنین است بین شما با مأموم دیگری که به واسطه‌ی او به امام متصل شده‌اید. ولی منهاجیات می‌توانند بین خود و بین امام جماعت یا مأموم دیگری که مرد است و به واسطه‌ی او به امام متصل شده‌اند، پرده و مانند آن قرار بدهند.
مسأله‌ی 1434: اگر بعد از شروع به نماز، بین شما و امام یا بین شما و کسی که به واسطه‌ی او متصل به امام هستید، پرده یا چیز دیگری فاصله شود، هر چند پشت آن را بتوانید ببینید، باید نیت فرادا کنید و نمازتان را تمام نمایید.
مسأله‌ی 1435: اگر بین جای سجده‌ی شما و جای ایستادن امام، تا اندازه‌ی یک قدم فاصله باشد، دارای اشکال ندانید، و نیز اگر بین شما با مأمومی که جلوتان ایستاده و به واسطه‌ی او به امام متصل هستید، به همین مقدار فاصله باشد. گر چه بهتر آن است که جای سجدهیتان با جای پای کسی که جلوتان ایستاده، فاصله نداشته باشد.
مسأله‌ی 1436: اگر به واسطه‌ی کسی که طرف راست یا چپتان اقتدا کرده به امام جماعت متصل باشید و از جلو به امام متصل نباشید، نباید بیشتر از یک قدم با او فاصله داشته باشید.
مسأله‌ی 1437: اگر در حال نماز، بین شما و امام یا بین شما و کسی که به واسطه‌ی او به امام متصل هستید، بیشتر از یک قدم فاصله پیدا شود، باید قصد فرادا کنید و نمازتان را صحیح بدانید.
مسأله‌ی 1438: هر گاه در صف دوم ایستاده باشید و نماز همه‌ی کسانی که در صف جلو هستند، تمام شود یا همه‌ی آنها نیت فرادا نمایند، نمازتان را به صورت فرادا صحیح بدانید، هر چند صف جلو، فوراً برای نماز دیگری به امام اقتدا کنند.
مسأله‌ی 1439: هر گاه در رکعت دوم اقتدا کنید، باید قنوت و تشهد را با امام بخوانید و موقع خواندن تشهد، انگشتان دست و سینه‌ی پا را به زمین بگذارید و زانوهایتان را بلند کنید و باید بعد از تشهد با امام برخیزید و حمد و سوره را بخوانید و اگر برای سوره وقت ندارید، حمد را تمام کنید و در رکوع، خود را به امام برسانید، ولی اگر به رکوع نمی‌رسید، باید حمد و سوره را بخوانید و نماز را به نیت فرادا تمام نمایید.
مسأله‌ی 1440: اگر موقعی که امام در رکعت دوم نماز چهار رکعتی است اقتدا کنید، باید در رکعت دوم نمازتان که رکعت سوم امام است، بعد از دو سجده، بنشینید و تشهد را به مقدار واجب بخوانید و برخیزید، و چنانچه برای گفتن سه مرتبه تسبیحات، وقت ندارید، یک مرتبه بگویید و در رکوع یا سجده خود را به امام برسانید.
مسأله‌ی 1441: اگر امام در رکعت سوم یا چهارم باشد و بدانید اگر اقتدا کنید و حمد را بخوانید، به رکوع امام نمی‌رسید، باید صبر کنید تا امام به رکوع رود، بعد اقتدا نمایید.
مسأله‌ی 1442: اگر در رکعت سوم یا چهارم امام اقتدا کنید، باید حمد و سوره را بخوانید و اگر برای سوره وقت ندارید، باید حمد را تمام کنید و در رکوع خود را به امام برسانید، ولی اگر رکوع را درک نمی‌کنید، باید حمد و سوره را بخوانید و نماز را به نیت فرادا تمام نمایید.
مسأله‌ی 1443: هر گاه بدانید اگر سوره یا قنوت را بخوانید، به رکوع امام نمی‌رسید، چنانچه عمداً سوره یا قنوت را بخوانید و به رکوع نرسید، باید نمازتان را به نیت فرادا تمام نمایید.
مسأله‌ی 1444: هر گاه اطمینان داشته باشید اگر سوره را شروع کنید یا تمام نمایید به رکوع امام می‌رسید، باید سوره را شروع کنید یا اگر شروع کرده‌اید تمام نمایید.
مسأله‌ی 1445: هر گاه یقین داشته باشید، اگر سوره را بخوانید به رکوع امام می‌رسید، چنانچه سوره را بخوانید و به رکوع نرسید، نمازتان را صحیح بدانید.
مسأله‌ی 1446: اگر امام ایستاده باشد و ندانید که در کدام رکعت است، چنانچه راهی برای فهمیدن نباشد، باید صبر کنید و در رکوع اقتدا نمایید.
مسأله‌ی 1447: اگر به خیال این که امام در رکعت اول یا دوم است، حمد و سوره نخوانید و بعد از رکوع بفهمید که در رکعت سوم یا چهارم بوده، نمازتان را صحیح بدانید. ولی اگر پیش از رکوع بفهمید، باید حمد و سوره را بخوانید و اگر به رکوع نرسید، نمازتان را به نیت فرادا تمام نمایید.
مسأله‌ی 1448: اگر به خیال این که امام در رکعت سوم یا چهارم است، حمد و سوره را بخوانید و پیش از رکوع یا بعد از آن بفهمید که در رکعت اول یا دوم بوده است، نمازتان را صحیح بدانید. و اگر در بین حمد و سوره بفهمید، باید ادامه‌ی حمد یا سوره را رها کنید.
مسأله‌ی 1449: اگر موقعی که مشغول نماز مستحبی هستید، جماعت بر پا شود، چنانچه اطمینان نداشته باشید که اگر نماز را تمام کنید به جماعت می‌رسید، بهتر است نماز مستحبیتان را رها کنید.
مسأله‌ی 1450: اگر موقعی که مشغول نماز سه رکعتی یا چهار رکعتی هستید، جماعت بر پا شود، چنانچه به رکوع رکعت سوم نرفته و اطمینان ندارید که اگر نماز را تمام کنید به جماعت می‌رسید، بهتر است نمازتان را به نیت نماز مستحبی برگردانده و دو رکعتی تمام کنید و خود را به جماعت برسانید.
مسأله‌ی 1451: هر گاه مأموم باشید و نماز امام تمام شود، در حالی که شما هنوز مشغول تشهد یا سلام اول باشید، نیت فرادا کردن را لازم ندانید.
مسأله‌ی 1452: هر گاه در نماز جماعت، یک رکعت از امام جماعت عقب مانده باشید، وقتی امام، تشهد رکعت آخر را می‌خواند، باید انگشتان دست و سینه‌ی پا را به زمین بگذارید و زانوها را بالا به حالت نیم‌خیز نگه دارید و صبر کنید تا امام، سلام نماز را بگوید و بعد برخیزید.
شرایط امام جماعت
مسأله‌ی 1453: امام جماعتی که به او اقتدا می‌کنید، باید بالغ، عاقل، شیعه‌ی دوازده امامی، عادل، حلالزاده و مرد باشد و نماز را به طور صحیح بخواند، و بچه‌ی ممیّز که خوب و بد را می‌فهمد، نباید به بچه‌ی ممیّز دیگر اقتدا نماید.
مسأله‌ی 1454: هر گاه شک کنید امامی را که عادل می‌دانسته‌اید، به عدالت خود باقی است یا نه، می‌توانید به او اقتدا نمایید.
مسأله‌ی 1455: هر گاه ایستاده نماز بخوانید، نباید به کسی که نشسته یا خوابیده نماز می‌خواند اقتدا کنید و هر گاه نشسته نماز بخوانید، نباید به کسی که خوابیده نماز می‌خواند، اقتدا نمایید.
مسأله‌ی 1456: هر گاه نشسته نماز بخوانید، می‌توانید به کسی که نشسته نماز می‌خواند اقتدا کنید و همچنین وقتی خوابیده نماز بخوانید، می‌توانید به کسی که نشسته نماز می‌خواند، اقتدا کنید. ولی وقتی که خوابیده نماز می‌خوانید، نباید به کسی که خوابیده نماز می‌خواند اقتدا نمایید.
مسأله‌ی 1457: اگر امام جماعت به واسطه‌ی عذری با تیمّم یا با وضوی جبیره‌ای نماز بخواند، می‌توانید به او اقتدا کنید ولی اگر به واسطه‌ی عذری با لباس نجس نماز می‌خواند، نباید به او اقتدا کنید.
مسأله‌ی 1458: هر گاه کسی مرضی دارد که نمی‌تواند از بیرون آمدن ادرار و مدفوعش خودداری کند، نباید به او اقتدا کنید.
مسأله‌ی 1459: هر گاه مرض خوره یا پیسی داشته باشید، نباید امام جماعت شوید. و به کسی که حد شرعی بر او جاری شده اقتدا نکنید.
احکام جماعت
مسأله‌ی 1460: موقعی که بخواهید نماز جماعت بخوانید، باید امام را معین نمایید، ولی دانستن اسم او را لازم ندانید.
مسأله‌ی 1461: در نماز جماعت باید همه چیز نماز، غیر از حمد و سوره، را خودتان بخوانید، ولی اگر رکعت اول یا دومتان، رکعت سوم یا چهارم امام باشد، باید حمد و سوره را بخوانید.
مسأله‌ی 1462: اگر در رکعت اول و دوم نماز صبح و مغرب و عشاء، صدای حمد و سوره‌ی امام را بشنوید، اگر چه کلمات را تشخیص ندهید، نباید حمد و سوره را بخوانید ولی اگر صدای امام را نشنوید، حمد و سوره را آهسته بخوانید.
مسأله‌ی 1463: اگر بعضی از کلمات حمد و سوره‌ی امام را بشنوید، نباید حمد و سوره را بخوانید.
مسأله‌ی 1464: اگر سهواً حمد و سوره بخوانید یا خیال کنید صدایی را که می‌شنوید صدای امام نیست و حمد و سوره بخوانید و بعد بفهمید صدای امام بوده، نمازتان را صحیح بدانید.
مسأله‌ی 1465: اگر شک کنید که صدای امام را می‌شنوید یا نه، یا صدایی بشنوید و ندانید صدای امام است یا صدای کس دیگر، حمد و سوره را نخوانید.
مسأله‌ی 1466: هر گاه مأموم باشید، نباید در رکعت اول و دوم نماز ظهر و عصر، حمد و سوره بخوانید، ولی به جای آن ذکر بگویید.
مسأله‌ی 1467: نباید تکبیرة الاحرام را پیش از امام بگویید، بلکه تا تکبیر امام تمام نشده، تکبیر نگویید.
مسأله‌ی 1468: هر گاه مأموم باشید، اگر سلام امام را بشنوید یا بدانید چه وقت سلام می‌گوید، نباید پیش از امام سلام بگویید ولی چنانچه سهواً پیش از امام سلام دهید، نمازتان را صحیح بدانید و دوباره سلام دادن با امام را لازم ندانید.
مسأله‌ی 1469: هر گاه مأموم باشید، غیر از تکبیرة الاحرام و سلام که نباید قبل از امام بگویید، بهتر است چیزهای دیگر نماز را نیز پیش از امام نگویید.
مسأله‌ی 1470: هر گاه مأموم باشید،‌ باید غیر از آنچه در نماز خوانده می‌شود، کارهای دیگر آن مانند رکوع و سجود را با امام یا کمی بعد از امام به جا آورید و اگر عمداً پیش از امام یا مدتی طولانی بعد از امام انجام دهید، باید یا نمازتان را فرادا کنید یا با جماعت تمام نمایید و بعد از استغفار، دوباره بخوانید.
مسأله‌ی 1471: اگر سهواً پیش از امام سر از رکوع بردارید، صبر کنید تا امام سر از رکوع بردارد، چون اگر دوباره به رکوع برگردید و پیش از آن که به رکوع برسید، امام سر بردارد، باید نمازتان را باطل بشمارید.
مسأله‌ی 1472: اگر به اشتباه سر بردارید و ببینید امام در سجده است، صبر کنید تا امام سر از سجده بردارد.
مسأله‌ی 1473: هر گاه به اشتباه پیش از امام سر از سجده بردارید، اگر به سجده برگردید و هنوز به سجده نرسیده، امام سر بردارد، نمازتان را صحیح بدانید، ولی اگر در هر دو سجده این اتفاق بیافتد، نمازتان را باطل بشمارید.
مسأله‌ی 1474: اگر به اشتباه سر از رکوع یا سجده بردارید و سهواً یا به خیال اینکه به امام نمی‌رسید به رکوع یا سجده نروید، نمازتان را صحیح بدانید.
مسأله‌ی 1475: هر گاه سر از سجده بردارید و ببینید امام در سجده است، باید صبر کنید تا معلومتان شود که سجده‌ی اول امام است یا سجده‌ی دوم. پس اگر سجده‌ی اول بود، با امام به سجده‌ی دوم بروید و اگر سجده‌ی دوم امام بود، خودتان یک سجده‌ی دیگر انجام داده و خود را به امام برسانید.
مسأله‌ی 1476: اگر سهواً پیش از امام به رکوع بروید و طوری باشد که اگر سر بردارید به مقداری از قرائت امام می‌رسید، باید سر بردارید و با امام به رکوع بروید. و اگر عمداً برنگردید، یا نیت فرادا کنید و نمازتان را تمام نمایید و یا این که باید نماز را به جماعت تمام کنید و دوباره بخوانید.
مسأله‌ی 1477: اگر سهواً پیش از امام به رکوع بروید و طوری باشد که اگر برگردید به چیزی از قرائت امام نمی‌رسید، یا نیت فرادا کنید و نمازتان را تمام نمایید و یا این که باید سر بردارید و با امام، نماز را تمام کنید و نمازتان را دوباره بخوانید.
مسأله‌ی 1478: اگر سهواً پیش از امام به سجده بروید، یا باید نیت فرادا کنید و نمازتان را تمام نمایید و یا این که باید سر بردارید و با امام، نمازتان را تمام کنید و نمازتان را دوباره بخوانید.
مسأله‌ی 1479: هر گاه مأموم باشید و امام در رکعتی که قنوت ندارد، اشتباهی قنوت بخواند یا در رکعتی که تشهد ندارد، اشتباهی مشغول خواندن تشهد شود، نباید قنوت و تشهد را بخوانید ولی نباید پیش از امام به رکوع بروید، یا پیش از ایستادن امام بایستید، بلکه باید صبر کنید تا قنوت و تشهد امام تمام شود و بقیه‌ی نماز را با او بخوانید.
چیزهایی که خوب است در نماز جماعت مراعات کنید
مسأله‌ی 1480: هر گاه تنها باشید، طرف راست امام بایستید، و اگر یکی از منهاجیات تنها باشد، طوری در طرف راست امام بایستد که جای سجدهاش مساوی زانو یا پای امام باشد، و اگر یک مرد و یک زن، یا یک مرد و چند زن باشید، شما در طرف راست امام ایستاده و منهاجیات پشت سر امام بایستند، و اگر چند مرد یا چند زن باشید، پشت سر امام بایستید، و اگر چند مرد و چند زن باشید، مردها پشت سر امام بایستید و زنها پشت سر مردها بایستند.
مسأله‌ی 1481: در نماز میت، که منهاجیات می‌توانند امام زنان شوند، بهتر است جلوتر از دیگر زنان نایستند.
مسأله‌ی 1482: بهتر است هر گاه امام جماعت باشید، در وسط صف بایستید و بخواهید که منهاجیون (اهل علم و کمال و تقوا) در صف اول بایستند.
مسأله‌ی 1483: صف‌های جماعت را منظم کنید و بهتر است بین شما و کسانی که در یک صف ایستاده‌اید، فاصله نباشد و شانه‌هایتان ردیف یکدیگر باشد.
مسأله‌ی 1484: هر گاه مأموم باشید، بعد از گفتن «قَدْ قامَتِ الصَّلاة» امام جماعت، برخیزید.
مسأله‌ی 1485: وقتی امام جماعت باشید، حال مأمومی که از دیگران ضعیفتر است را رعایت کنید و قنوت و رکوع و سجود را طول ندهید، مگر بدانید همه‌ی کسانی که به شما اقتدا کرده‌اند، مایلند. و عجله نکنید تا افراد ضعیف به شما برسند.
مسأله‌ی 1486: هر گاه امام جماعت باشید، در حمد و سوره و ذکرهایی که بلند می‌خوانید، صدای خود را به قدری بلند کنید که دیگران بشنوند، ولی نباید بیش از اندازه صدایتان را بلند کنید.
مسأله‌ی 1487: هر گاه امام جماعت باشید و در رکوع بفهمید کسی تازه رسیده و می‌خواهد اقتدا کند، ذکر رکوع را دو برابرِ همیشه بخوانید و بعد برخیزید، و برای افراد بعدی که می‌خواهند اقتدا کنند، صبر نکنید.
چیزهایی که شایسته است در نماز جماعت ترک کنید
مسأله‌ی 1488: اگر در صف‌های جماعت جا باشد، تنها نایستید.
مسأله‌ی 1489: ذکرهای نماز را طوری نگویید که امام جماعت بشنود.
مسأله‌ی 1490: هر گاه مسافری باشید که نماز ظهر و عصر و عشایتان را دو رکعتی می‌خوانید، اگر بخواهید در این نمازها به کسی که مسافر نیست اقتدا کنید یا هر گاه مسافر نباشید و بخواهید در این نمازها، به مسافر اقتدا نمایید، ثواب نمازتان را کم‌تر از اقتدای مسافر به مسافر و غیر مسافر به غیر مسافر بدانید.