مسأله‌ی 2160: این که با دیگری سازش کنید که مقداری از مال یا منفعت مال خود را مِلک او کنید، یا از طلب یا حق خود بگذرید، که او هم در عوض، مقداری از مال یا منفعت مال خود را به شما واگذار نماید، یا از طلب یا حقی که دارد بگذرد، بلکه اگر بدون آنکه عوضی بگیرید، مقداری از مال یا منفعت مال خود را به کسی واگذار کنید یا از طلب یا حق خود بگذرید را «صُلح» بدانید.
مسأله‌ی 2161: وقتی چیزی را به شخصی صلح می‌کنید، باید بالغ و عاقل باشید، و کسی شما را مجبور نکرده باشد، و قصد صلح داشته باشید، و حاکم شرع هم شما را از تصرف در اموالتان جلوگیری نکرده باشد.
مسأله‌ی 2162: صیغه‌ی صلح را می‌توانید به هر زبان و لفظی که بفهماند با هم صلح و سازش کرده‌اید، بخوانید.
مسأله‌ی 2163: هر گاه گوسفندهای خود را به چوپان بدهید که مثلاً یک سال نگهداری کند و از شیر آن استفاده نماید و مقداری روغن بدهد، چنانچه شیر گوسفند را در مقابل زحمت‌های چوپان و آن روغن صلح کنید و قرار نگذارید که روغن، حاصل از خود آن شیر باشد، صلح را صحیح بدانید.
مسأله‌ی 2164: هر گاه بخواهید طلب یا حق خود را به دیگری صلح کنید، در صورتی صحیح بدانید که او قبول نماید. ولی اگر بخواهید از طلب یا حق خود بدون صلح بگذرید، قبول کردن او را لازم ندانید.
مسأله‌ی 2165: هر گاه مقدار بدهی خود را بدانید ولی طلبکارتان نداند، چنانچه طلبکار حاضر باشد طلب خود را به کمتر از مقداری که هست صلح کند، باید مقدار واقعی بدهی خود را به او بگویید. مثلاً اگر از شما پنجاه هزار تومان طلبکار باشد و حاضر باشد طلب خود را به ده هزار تومان صلح نماید، باید مبلغ واقعی را به او بگویید، آنگاه به هر مبلغی که راضی شد، صلح نمایید.
مسأله‌ی 2166: هر گاه بخواهید دو چیزی را که از یک جنس، و وزن آنها معلوم است به یکدیگر صلح کنید، نباید وزن یکی بیشتر از دیگری باشد، بلکه اگر وزن آنها معلوم نباشد و احتمال دهید که وزن یکی بیشتر از دیگری است، نباید صلح کنید.
مسأله‌ی 2167: هر گاه دو نفر از یک نفر طلبکار باشید، یا دو نفر از دو نفر دیگر طلبکار باشید و بخواهید طلب‌های خود را به یکدیگر صلح کنید، چنانچه طلب شما از یک جنس، و وزن آنها یکی باشد، مثلاً هر دو، ده کیلو گندم طلبکار باشید، مصالحه‌تان را صحیح بدانید، و همچنین است اگر جنس طلب شما یکی نباشد، مثلاً یکی ده کیلو برنج و دیگری دوازده کیلو گندم طلبکار باشد، ولی اگر طلب شما از یک جنس و چیزی باشد که معمولاً با وزن یا پیمانه آن را معامله می‌کنند، در صورتی که وزن یا پیمانه‌ی آنها مساوی نباشد، مصالحه‌تان را باطل بشمارید.
مسأله‌ی 2168: هر گاه از کسی طلبی داشته باشید که باید بعد از مدتی بگیرید، چنانچه مقصودتان این باشد که از مقداری از طلب خود گذشت کنید و بقیه را نقد بگیرید، می‌توانید طلب خود را به مقدار کمتری صلح کنید.
مسأله‌ی 2169: هر گاه چیزی را با شخصی صلح کنید، با رضایت یکدیگر می‌توانید صلح را به هم بزنید، و نیز اگر در ضمن معامله برای هر دو یا یکی از دو طرف معامله، حق به هم زدن معامله را قرار داده باشید، کسی که آن حق را دارد، می‌تواند صلح را به هم بزند.
مسأله‌ی 2170: در سه صورت از هشت صورتی که می‌توان معامله را به هم زد و در احکام خرید و فروش گفته شد، نباید صلح را به هم بزنید:
اول: در معامله می‌توانستید تا وقتی خریدار و فروشنده از مجلس معامله متفرق نشده‌اید، معامله را به هم بزنید، ولی در صلح نباید چنین کنید.
دوم: در معامله اگر مشتری، حیوانی را می‌خرید، تا سه روز حق به هم زدن معامله را داشت، ولی در صلح، نباید چنین کنید.
سوم: در معامله اگر پول جنسی را که نقد خریده‌اید تا سه روز ندهید و جنس را تحویل نگیرید، فروشنده می‌تواند معامله را به هم بزند، ولی در صلح نباید چنین کنید.
مسأله‌ی 2171: هر گاه چیزی را که به صلح گرفته‌اید، معیوب باشد، می‌توانید صلح را به هم بزنید، ولی نباید تفاوت قیمت صحیح و معیوب را بگیرید.
مسأله‌ی 2172: هر گاه شخصی مال خود را به شما صلح نماید با این شرط که اگر بعد از مرگش وارثی نداشته باشد، باید چیزی را که به شما صلح کرده است را وقف کنید، اگر این شرط را قبول کنید، باید با اجازه‌ی حاکم شرع به آن شرط عمل نمایید.