مسأله‌ی 2322: کفالت را آن بدانید که ضامن شوید که هر وقت طلبکار، بدهکار را خواست، به دست او بدهید و به کسی که این طور ضامن شود، «کفیل» گویند. و همچنین است اگر کسی بر دیگری حقی داشته باشد یا ادعای حقی کند که دعوای او قابل قبول باشد، چنانچه ضامن شوید که هر وقت صاحب حق یا مدعی، طرف را خواست به دست او بدهید.
مسأله‌ی 2323: کفالت را در صورتی صحیح بدانید که کفیل به هر لفظی، اگر چه عربی نباشد، به طلبکار بگوید: «من ضامنم هر وقت بدهکار خود را بخواهی به دست تو بدهم» و طلبکار هم قبول نمایید.
مسأله‌ی 2324: کفالت کسی را قبول کنید که مکلف و عاقل باشد و او را در کفالت مجبور نکرده باشند و بتواند کسی که کفیل او شده را حاضر نماید و سفیه و مفلس نباشد.
مسأله‌ی 2325: هفت چیز را موجب برهم خوردن کفالت بدانید:
اول: کفیل، بدهکار را به دست طلبکار بدهد.
دوم: طلب طلبکار داده شود.
سوم: طلبکار از طلب خود بگذرد.
چهارم: بدهکار بمیرد.
پنجم: طلبکار، کفیل را از کفالت آزاد کند.
ششم: کفیل بمیرد.
هفتم: کسی که صاحب حق است، به وسیله‌ی حواله یا طور دیگری حق خود را به دیگری واگذار نماید.
مسأله‌ی 2326: نباید به زور، بدهکار را از دست طلبکار رها کنید، ولی اگر چنین کنید، چنانچه طلبکار دسترسی به او نداشته باشد، باید بدهکار را به دست طلبکار بدهید یا طلب او را بپردازید.