مسأله‌ی 2344: عاریه را آن بدانید که مال خود را به دیگری بدهید که از آن استفاده کند و در عوض، چیزی از او نگیرید.
مسأله‌ی 2345: بهتر است در عاریه صیغه بخوانید ولی اگر مثلاً لباس را به قصد عاریه به کسی بدهید و او به همین قصد بگیرد، عاریه را صحیح بدانید.
مسأله‌ی 2346: عاریه دادن چیز غصبی و چیزی که مالتان است ولی منفعت آن را به دیگری واگذار کرده‌اید، مثلاً آن را اجاره داده‌اید، را در صورتی صحیح بدانید که مالک چیز غصبی یا کسی که آن چیز را اجاره کرده، به عاریه دادن آن راضی باشد.
مسأله‌ی 2347: چیزی که منفعتش مالتان است، مثلاً آن را اجاره کرده‌اید را می‌توانید عاریه بدهید. ولی اگر در اجاره شرط کرده باشد که خودتان از آن استفاده کنید، نمی‌توانید آن را به دیگری عاریه دهید.
مسأله‌ی 2348: نباید از دیوانه یا بچه یا سفیه یا مفلس، عاریه بگیرید مگر این که سرپرستشان مصلحت بداند و اجازه بدهد.
مسأله‌ی 2349: هر گاه در نگهداری چیزی که عاریه کرده‌اید کوتاهی نکنید و در استفاده از آن هم زیادهروی ننمایید و اتفاقاً آن چیز تلف شود، خود را ضامن ندانید، ولی چنانچه شرط کنید که اگر تلف شود، ضامن باشید یا چیزی را که عاریه کرده‌اید، طلا و نقره باشد، باید عوض آن را بدهید.
مسأله‌ی 2350: هر گاه طلا و نقره را عاریه نمایید، نباید شرط کنید که اگر تلف شد، ضامن نباشید.
مسأله‌ی 2351: اگر عاریه‌دهنده بمیرد، باید چیزی که عاریه کرده‌اید را به ورثه‌ی او بدهید.
مسأله‌ی 2352: اگر عاریه‌دهنده طوری شود که شرعاً نتواند در مال خود تصرف کند، مثلاً دیوانه شود، باید مالی که عاریه کرده‌اید را به سرپرست او بدهید.
مسأله‌ی 2353: هر گاه چیزی عاریه داده باشید، هر وقت بخواهید، در صورتی که موجب خسارت به عاریه‌گیرنده نباشد، می‌توانید آن را پس بگیرید، ولی اگر موجب خسارت است، باید مهلت بدهید یا جبران نمایید. و هر گاه چیزی عاریه کرده باشید، هر وقت بخواهید می‌توانید آن را پس بدهید.
مسأله‌ی 2354: نباید ظرف طلا و نقره داشته باشید، چه رسد به این که بخواهید آن را عاریه بدهید و همچنین نباید ظرف طلا و نقره را برای زینت اتاق یا استفاده‌ی دیگر، عاریه بگیرید.
مسأله‌ی 2355: عاریه دادن گوسفند برای استفاده از شیر و پشم آن، و عاریه دادن حیوان نر برای جفتگیری را صحیح بدانید.
مسأله‌ی 2356: هر گاه چیزی که عاریه کرده‌اید را به مالک یا وکیل یا ولیّ او بدهید و بعد آن چیز تلف شود، خود را ضامن ندانید. ولی اگر بدون اجازه‌ی صاحب مال، یا وکیل، یا ولی او، آن را به جایی ببرید که صاحبش معمولاً به آن جا می‌برده، مثلاً اسب را در اصطبلی که صاحبش برای آن درست کرده، ببندید و بعد تلف شود، یا کسی آن را تلف کند، باید جبران نمایید.
مسأله‌ی 2357: هر گاه بخواهید چیز نجسی را عاریه دهید، باید نجس بودن آن را به عاریه‌گیرنده بگویید.
مسأله‌ی 2358: چیزی که عاریه کرده‌اید را نباید بدون اجازه‌ی صاحب آن به شخص دیگری اجاره یا عاریه دهید.
مسأله‌ی 2359: هر گاه کسی چیزی که عاریه کرده را با اجازه‌ی صاحب آن و از طرف او، به دیگری عاریه دهد، چنانچه عاریه گیرنده‌ی اول بمیرد یا دیوانه شود، عاریه‌ی دومی را باطل ندانید.
مسأله‌ی 2360: هر گاه بدانید مالی که عاریه کرده‌اید غصبی است، باید آن را به صاحبش برسانید و نباید به عاریه‌دهنده بدهید.
مسأله‌ی 2361: مالی که می‌دانید غصبی است را نباید عاریه کنید و اگر عاریه کردید، نباید از آن استفاده‌ای ببرید، ولی اگر مال غصبی را عاریه کردید و از آن استفاده نمودید و در دست شما از بین رفت، باید عوض آن و همچنین عوض استفاده‌هایی که کرده‌اید را به مالک بدهید. همچنین اگر از بین نرفت، باید اصلش و عوض استفاده‌هایی که کرده‌اید را به مالک بدهید.
مسأله‌ی 2362: هر گاه ندانید مالی که عاریه کرده‌اید، غصبی است، و در دستتان از بین برود، چنانچه صاحب مال، عوض آن را از شما بگیرد، شما هم می‌توانید آن چه به صاحب مال داده‌اید را از عاریه‌دهنده مطالبه نمایید، ولی اگر چیزی را که عاریه کرده‌اید، طلا یا نقره باشد یا عاریه‌دهنده با شما شرط کرده باشد که اگر آن چیز از بین برود، عوضش را بدهید، نباید چیزی که به صاحب مال می‌دهید را از عاریه‌دهنده مطالبه نمایید.